Zo zoet

Wat is er, als leesfanaat én kattenliefhebber, nou leuker dan lezen over katten? Uiteraard heb je de ‘hoe verzorg ik mijn kat’ boeken, boeken met allerlei exotische kattenrassen, een hele stoot aan boeken over het gedrag van je pluizenbol, maar er zijn ook verhalen over katten, zoals dit boek, Felix, de stationskat.

Het verhaal van Felix begint bij het begin; één van de medewerkers, de omroeper Gareth, bedenkt dat het een goed idee is om een stationskat te nemen. Het was ooit een Engelse traditie dat treinstations een stationskat hadden, dus waarom niet die traditie in ere houden en er ook op station Huddersfield eentje nemen? Dat blijkt allemaal nog niet zo makkelijk en er moeten heel wat hordes genomen worden voordat het eindelijk zo ver is en er een klein, half-langharig, zwart met een beetje wit, kitten het omroepkantoor binnen wordt gebracht. Dan beginnen de avonturen van de opgroeiende Felix, die, samen met alle medewerkers van station Huddersfield, van alles meemaakt en wat wordt beschreven in anekdotische hoofdstukjes. Ook zijn er acht pagina’s met foto’s van Felix, als kitten, maar ook als volwassen kat samen met de medewerkers van het station en vaste reizigers.

De korte hoofdstukken maken dat het boek makkelijk leest. Ook is de stijl van schrijven niet te ingewikkeld. Het is duidelijk echt bedoeld als een lief en hartverwarmend boekje dus geen zware literaire ambities, gewoon waargebeurd feel-good. Verder is het echt mierzoet, alles is snoezig en leuk en Felix windt heel wat mensen om haar pootje terwijl ze als een koninginnetje op haar station rondloopt. Want ja, Felix is, ondanks haar naam, een zij.

Puur als lezer vond ik het te oppervlakkig en eigenlijk vooral te zoet en lief. Er gebeuren wel nare dingen en er zijn wel wat schrikmomentjes, maar alles wordt op dezelfde liefdevolle manier beschreven en echt heftig wordt het nergens.
Maar ergens, hé, ergens horen dit soort boeken ook niet heftig te zijn. Dit lees je voor het lieve en voor het hartverwarmende. In dit soort werkjes hóórt het dat een nurkse chef stiekem als een blok valt voor de kat die net op de meest snoezige manier een verdrietig kindje heeft getroost.
Felix de stationskat is in de eerste plaats een boek voor kattenliefhebbers. Het is lief, Felix is leuk en de anekdotes zijn heerlijk om te lezen. Vooral met een kopje thee en een spinnende kat op schoot.
Er is ook al een vervolg, Felix en Bolt, waarin het kitten Bolt, Felix komt helpen bij haar werk als Hoofd Ongediertebestrijding. En ook dat zal ik willen lezen, ondanks dat het zoet is. De lezer in mij mag het dan wat minder vinden, ik als kattenliefhebber smul stiekem dan weer wel van dit soort boeken.

Felix de stationskat is geschreven door Kate Moore, een Engelse schrijfster die voornamelijk boeken schrijft over waargebeurde verhalen; naast een verhaal over een autistisch jongetje en zijn hond ook boeken over vrouwen. Ze won de 2017 Goodreads Choice Award for Best History en haar laatste boek, The Woman They Could Not Silence was een 2021 Booklist Editor's Choice.
Felix is vertaald door Erica Disco.