In een oogwenk

Jo Callaghan heeft met In een oogwenk een indrukwekkende en vernieuwende thriller neergezet. Dankzij haar vlotte pen en korte hoofdstukken leest het boek als een trein, terwijl de intrigerende plot en de originele insteek ervoor zorgen dat je steeds verder wilt blijven lezen.

Centraal in het verhaal staat een cold-case team met daarin een uniek agentenduo: Kat Frank en AI-entiteit Lock. Frank is niet happig op het experiment van de politietop en al snel blijkt dat hun samenwerking niet zonder hobbels verloopt.

Callaghan laat op knappe wijze de frustraties en het onbegrip zien bij zowel de menselijke Frank als de kunstmatige Lock. De AI-personage komt haast tot leven, maar blijft tegelijkertijd botsen met de menselijke behoefte aan nuance en emotie. Kunnen ze elkaar aanvullen of blijven het voor altijd gescheiden werelden? Dit vraagstuk loopt als een rode draad door het boek en zorgt voor extra diepgang.

Wat het verhaal een extra laag geeft, is het gebruik van hoofdstukken met schuingedrukte teksten die afkomstig zijn van een onbekend iemand. Dit element voegt een laag van mysterie toe.

Daarnaast is het fascinerend hoe actueel het boek aanvoelt. De verwerking van AI in een politieteam is een onderwerp dat steeds relevanter wordt, en Callaghan speelt daar slim op in door zowel de mogelijkheden als de beperkingen van AI te belichten.

Ook op karaktervlak stelt In een oogwenk niet teleur. Frank krijgt veel verdieping, maar ook het persoonlijk leven van enkele andere teamleden komen af en toe aan bod, wat het geheel nog sterker maakt.

De wisselwerking tussen mens en machine, het verschil in gevoelens en begrip, en de vraag of AI ooit echt een volwaardige partner kan zijn, worden uitstekend uitgewerkt.

Dit boek biedt niet alleen een spannend verhaal, maar zet ook aan tot nadenken. Het unieke duo Frank en Lock maakt zoveel indruk dat ik nu al uitkijk naar een volgend deel. Callaghan heeft iets bijzonders neergezet, en ik ben benieuwd hoe deze samenwerking zich verder zal ontwikkelen.