kinderen in WOII

New York – april 2015
Elise Duval krijgt een telefoontje van een vrouw die haar vertelt dat ze een paar
brieven in het Duits heeft die van haar zouden zijn. De naam van de vrouw zegt
haar niets maar desondanks dat nodigt ze haar toch uit. Elise woont al zeventig
jaar in New York en alles wat in het verleden is gebeurd is een groot zwart gat.
Als Anna haar een ebbenhouten doosje overhandigd met vergeelde papieren
krijgt ze een hartaanval. Het masker dat ze al zeventig jaar op had werd opeens
van haar gezicht getrokken!

Berlijn – 1939
Julius en Amanda Sternberg hebben een gezegend huwelijk met twee dochters:
Viera en Lina. Julius is een befaamd cardioloog en Amanda is de trotse eigenares
van haar boekenwinkel ‘Hof der Letteren’. Ze zijn heel gelukkig maar dat
verandert als het Nazisme de kop op steekt. Julius heeft geen patiënten meer en
Amanda is verplicht om al haar boeken weg te doen. Alle boeken worden
verbrandt want ze zijn beledigend, niet vaderlandslievend of Duits genoeg. De
sfeer wordt er grimmiger op maar Julius weigert Berlijn te verlaten.
Dan blijft Amanda alleen achter met haar twee dochtertjes maar haar man had
een plan opgesteld zodat hij, na zijn dood, zijn gezin uit de klauwen van de
Nazi’s kan houden. Het plan is dat Viera en Lina met een oceaanstomer naar
Cuba zouden varen waar Amanda’s broer leeft. Maar op de dag van vertrek zet
ze maar één dochter op de boot en met de andere vertrekt ze naar Frankrijk. Bij
haar vriendin Claire zal ze immers veilig zijn. Maar heeft ze wel de juiste
beslissing gemaakt? Wat zal er van haar dochters terecht komen die nu
duizenden kilometers van elkaar gescheiden zijn?

Correa zijn boek is gebaseerd op twee waargebeurde feiten. Namelijk dat van
het dorpje Oradour-sur-Glane in Zuid-Frankrijk. In juni 1944 zijn toen 642 doden
gevallen. Vrouwen en kinderen, werden opgesloten in de kerk en levend
verbrand. De mannen werden in schuren opgesloten en werden ook afgeslacht.
Dit was een wraakactie van de Nazi’s. Het tweede waargebeurd feit gaat over
het Duitse schip SS St. Louis. Dit schip voer op 13 mei 1939 uit Hamburg, op
weg naar Havana, Cuba. Er waren 937 passagiers aan boord, bijna alle Joden
vluchtten Duitsland. Slechts een paar zouden mogen daar ontschepen. Het schip
werd een cause célèbre, omdat het probeerde bij verschillende landen of ze
bereid waren om zijn passagiers te accepteren. De Verenigde Staten weigerde te
accepteren. Sommige passagiers mochten ontschepen in Groot-Brittannië, Nederland, België en Frankrijk. Een groot aantal van degenen die werden
teruggestuurd naar het continent stierf in de handen van de Nazi's. Het vorige boek van deze auteur, Het Duitse meisje, speelt zich af op dit schip.'



Correa beschrijft het leven van Amanda en haar dochter die naar Frankrijk
gevlucht zijn, hopend op een beter leven en in de veronderstelling dat de Nazi’s
niet naar het Zuiden van Frankrijk zouden gaan maar zich alleen rond Parijs
zouden vestigen. Maar niets is minder waar en dus beleven ze weer dezelfde
horror als in Berlijn. Ondertussen blijft Amanda brieven schrijven naar haar
andere dochter in de hoop dat ze het goed heeft en dat ze op een dag een brief
terug zal krijgen. Ze blijft met schuldgevoelens worstelen en moet opnieuw een
plan bedenken om uit de klauwen van de Nazi’s te ontsnappen.

De auteur schetst een verhaal over een moeder die tot het uiterste gaat voor haar kinderen. Elke moeder die dit boek leest zal zich hier wel in herkennen. De liefde voor je kind(eren) is immers immens. Ook voor hen is het leven in Frankrijk gevaarlijk; ze worden beschouwd als de vreemde eenden in de bijt en in tijden van oorlog haal je niet het beste uit de mens naar boven. Angst doet rare dingen met een individu. Ook het godsdienstige aspect speelt in dit verhaal een grote rol. Maar waar is een God als je hem nodig hebt? Door het uitroeien van een bevolking verliest menig persoon zijn geloof en dat wordt door de auteur goed in de verf gezet. Hoe lang kan iemand alle ellende blijven volhouden?
Het mooie aan dit verhaal zijn de onschuldige kinderen die veel wijsheid in pacht
hebben en die zo flexibel zijn in hun doen en laten. Het is met momenten of er
volwassenen aan het woord zijn en hoe ze zich bewapenen en leren omgaan met
het verlies van hun dierbaren.

Correa heeft een moedig verhaal geschreven over moeders en kinderen in WOII.
Het is aangrijpend en het is boeiend om te lezen. Het is een hartverscheurend
verhaal van mensen die willen overleven en die meer dan een keer keuzes
maken. Het relaas gaat over liefde, vriendschap, verlies en moed en dat heeft de
auteur mooi omschreven. 4 sterren!