spannend

Nanesa leest

Het verloren lijk, Nancy Bastiaans
Uitgeverij Ambilicious
Eerste druk 2019
Beoordeling: goed

Cover

De cover van Het verloren lijk heeft me altijd geïntrigeerd. Ik heb me vanaf het verschijnen van het boek al afgevraagd in hoeverre deze vogel iets te maken had met de inhoud van het boek. Toen ik er eindelijk achter kwam, vond ik het zeer goed passen bij het verhaal.

Korte inhoud/achterflap

Vijf jaar na de moord op haar man wordt Lil Magill gerekruteerd voor de geheime organisatie 'Dravenge'. Haar missie 'Eliminatie Hofman' wordt, naarmate ze meer te weten komt over haar verleden, steeds persoonlijker. Wanneer zelfs haar grote liefde onbetrouwbaar blijkt, ligt het lot van vele kinderen in haar handen.

Over de auteur
Nancy Bastiaans (1971) nam na jarenlang beroepsmatig schrijven de 'creatieve pen' in de hand. Meerdere malen verschenen haar korte verhalen in Schrijven Magazine. In diverse bundels werden verhalen van haar gepubliceerd, waaronder Vrouwenthrillers.nl Het verloren lijk is haar debuut.

Spanning/opbouw/schrijfstijl

Door de proloog word je direct in het verleden van het verhaal gezogen. Je stelt je onmiddellijk vragen, die best wel gedurende een heel stuk van het verhaal onbeantwoord blijven.
Wat me onmiddellijk opviel, was dat Nancy in dit boek erg snel schakelt tussen hoofdstukken en stukken tekst. Het verhaal ontplooit zich dan ook razendsnel.
Als de bliksem word je heen en weer gezwierd tussen de hoofdstukken die soms een beetje verwarrend overkomen. Je aandacht erbij houden is echt wel noodzakelijk.
Je vliegt met momenten van het ene in het andere voor je goed beseft waar je staat in het verhaal. Het was me bijvoorbeeld niet dadelijk duidelijk hoe het zat met bepaalde organisaties, het duurde wel wat voor ik dat doorhad.

Eigen gevoel/leeservaring
Al geruime tijd stond dit boek op mijn verlanglijstje. Ik was heel blij het eindelijk dankzij boekentoer, lezen en recenseren van boeken van onbekende schrijvers in handen te krijgen en er zelfs een recensie over te mogen schrijven. Ondertussen had ik al veel over het verhaal gehoord, maar had zelf nog geen recensie gelezen, omdat ik me niet wilde laten beïnvloeden door de leeservaring van anderen. Vooral omdat ik me aan een spannend boek verwachtte.
Bij het lezen van het boek voelde ik me vaak gejaagd. Er zat namelijk in het hoofdpersonage ook een voortdurend gevoel van gejaagdheid. Dat gevoel ervaarde ik niet als negatief, eerder als betrokken. Doordat het in de eerste persoon geschreven was, voelde je als lezer voortdurend die druk op het hoofdpersonage. Ik heb het boek dan ook op enkele uren uitgelezen, omdat ik het idee had dat ik anders de draad zou verliezen in het verhaal en eveneens omdat ik door de spanning wilde verder lezen.
De vele personages maakten het voor mij persoonlijk soms ingewikkeld, omdat ik het moeilijk heb om alles in mijn geheugen op te slaan. Dat maakte dat ik af en toe even terug moest gaan kijken. Bepaalde personages bleven me beter bij dan anderen, deze vond ik dan ook heel goed uitgewerkt. Ook het plot vond ik sterk.
Wat ik miste, was de uitwerking van de vele andere personages. Het boek had van mij dikker mogen zijn, meer diepgang mogen hebben.
Toch vind ik het een sterke aanrader en vooral een knap bedacht idee. Tegelijk vraag ik me af of er nog en vervolg op komt.