Een sterke boodschap

Layla Amin woont in het toekomstige Amerika waarin de angst voor moslims zo groot is dat zij hun geloof niet meer mogen belijden. Er geldt zelfs een avondklok. Op een avond wordt ze samen met haar ouders door een militaire eenheid op de trein gezet naar een interneringskamp. Het kamp wordt geleid door een directeur die doet alsof de gemeenschap vrijwillig is opgezet en alsof alles op een vreedzame manier verloopt. Maar Layla is het daar niet mee eens en probeert op verschillende manieren de wereld buiten het kamp te laten weten hoe het er binnen aan toe gaat.

Samira Ahmed heeft de personages sterk neergezet. Vooral Layla, Jake en de directeur weten indruk te maken. Layla is een een stoere meid met veel doorzettingsvermogen. Ze geeft nooit op. Ze is wel wat impulsief en brutaal, maar dat past bij haar leeftijd. Bijna geen enkele 17-jarige overziet immers de gevolgen van zijn/haar acties. De directeur van het kamp is daarentegen harteloos, egoïstisch, racistisch en gewelddadig. Misschien iets te veel negatieve eigenschappen om het geloofwaardig te houden. De schrijfstijl paste goed bij het boek. Het gaat voornamelijk over Layla en haar kijk op de wereld en kamp Mobius, dus het is logisch dat het vooral beschrijvend is. Voor een YA-boek zou het sterker zijn om meer ''showing'' en minder ''telling'' te gebruiken.

Ingesloten is een verhaal met een sterke boodschap: laat je niet leiden door angst, sta voor je idealen, ga voor datgene waar je in gelooft en houd altijd hoop!