Een leuke aanvulling

In Midnight sun vertelt Edward Cullen zijn kant van het epische liefdesverhaal waarvan miljoenen lezers hebben genoten. Het verhaal is daarom weinig verrassend; in Twilight zijn de gebeurtenissen namelijk hetzelfde. Daarom is het leuk dat Stephenie Meyer sommige hoofdstukken dezelfde naam heeft gegeven. Net als in Twilight zijn de hoofdstukken in Midnight sun lang. Soms te lang. Meyer wist mij niet altijd het gehele hoofdstuk te boeien. Ik ben ook van mening dat het boek zeker de helft korter had gekund. Desondanks voelde Forks na zoveel jaar als thuiskomen.

Edward vertelt niet alleen over zijn ontmoeting met Bella, maar ook geeft hij inzicht in het verleden van hem en zijn familie. Iemand die meer dan 100 jaar op aarde rondloopt, heeft natuurlijk nogal wat meegemaakt, dus hij heeft veel te vertellen. Helaas kent het verhaal ook veel herhaling. Als je daar doorheen leest, is het toch leuk om het verhaal vanuit Edward te lezen. Je ziet de struggles die hij heeft, omdat hij zichzelf echt als een monster ziet. Ook kun je dankzij zijn gave de gedachten van anderen lezen. Zo blijkt Mike een pervers mannetje en is Jessica eigenlijk helemaal niet zo vriendelijk. De manier waarop Edward en Alice met elkaar communiceren is gaaf beschreven in het boek. Meyer is duidelijk gegroeid in haar schrijver.

Midnight sun is ondanks de lange hoofdstukken een leuke aanvulling op de gehele serie. Een inkijkje in de geest van Edward en het verleden van zijn familie zorgen ervoor dat je dit als fan niet wilt missen. Maar verwacht geen enorme verrassingen in het verhaal.