Leuke thriller voor tussendoor die prettig wegleest

“De stilte vult onze woonkamer. Ze kleeft aan de muren en de plafonds en dringt door tot in de donkere hoeken.”
“Ik dacht. De hemel kan beter huilen dan ik.”

De laatste wens begint met een sterke proloog waarin Steven van de weg wordt gereden. Dit hoofdstuk is vanuit de dader geschreven. Vervolgens gaat het verder vanuit hoofdpersonage Nadja afgewisseld met enkele hoofdstukken met een doodskist erboven, deze zijn vanuit een onbekend persoon. Deze afwisseling zorgt ervoor dat je vooral Nadja maar ook de dader beter leert kennen. Helaas gaven de stukjes vanuit de dader voor mij toch wat teveel weg, waardoor ik al vrij vlot in de gaten had wie de dader was. Mede daardoor voelde ik wat minder spanning.
Toch leefde ik mee met Nadja en wilde ik weten hoe dit zou aflopen. Mooi dat de schrijfster aan het einde een verrassende wending heeft. Helaas kwam deze niet supersterk op mij over, ik kon het niet helemaal plaatsen. Ook de epiloog vond ik persoonlijk minder sterk. De schrijfstijl was wel erg prettig en de hoofdstukken waren vrij kort. Daardoor las dit boek erg vlot en makkelijk.

De laatste wens is een literaire thriller die makkelijk wegleest en die je ook durft te lezen als je op een donkere avond alleen thuis bent.

@NeeltjesBoeken