Ongrijpbaar

Wanneer de Amerikaanse journalist Fields met tegenzin de opdracht accepteert om de Nederlandse schrijfster Iris Kouwenaar (www.iriskouwenaar.nl ) te interviewen, reist hij naar Nederland om met haar te spreken over het boek Antridote wat zij twintig jaar geleden heeft geschreven.
Het is heel lastig om een afspraak te maken met Iris, Kay haar huisgenoot, vriendin en verzorgster houd de boot steeds af.
Dan komt Fields op een bijzondere manier toch binnen en is zeer geïnteresseerd in de relatie tussen beide vrouwen .Is het vriendschap of liefde, verbeelding of illusie, bezit of zelfvernietiging. Dit alles laat hem niet onberoerd.
Er gebeuren de meest bizarre dingen met de drie hoofdpersonen bij het ongeloofwaardige af. Je moet het soms nog een keer lezen om het te volgen.
Het boek leest wel prettig en er staan citaten in die je ontroeren.
"De geboorte van een mens is op geen enkele manier uit te wissen. We laten sporen achter, maar onze diepste wens is onzichtbaar te leven. "
Over de karakters kom je niet zo heel veel te weten en je blijft toch een beetje een buitenstaander.
De cover is sober met alleen de titel van het boek: Vergeet de meisjes, wie moeten we vergeten, de meisjes of het meisje dat Iris eens was.
Ik heb het boek met veel interesse gelezen, ervan genoten maar heb er geen wow gevoel aan overgehouden.
Het boek krijgt van mij 3 sterren.