Voorspelbaar en nauwelijks uitgewerkt einde

Het Zweedse echtpaar Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril vormen samen de nieuwste Zweedse thrillersensatie onder het pseudoniem van Lars Kepler. Een naam die in één adem wordt gelinkt aan niemand minder dan Stieg Larsson. Hun debuutroman wordt door Crimezone.nl zelfs bestempeld als ‘De beste thriller van het jaar’. De verwachtingen zijn alvast hoog gespannen.

In Stockholm vindt de politie in de doucheruimte van een sportclub het zwaar toegetakelde lijk van Anders Ek. Wanneer commissaris Joona Linna de echtgenote van Anders op de hoogte wil brengen van het overlijden van haar echtgenoot treft hij er tot zijn grootste verbazing een bloedbad. Zijn vrouw en dochter zijn op gruwelijke wijze vermoord. Josef, de zwaargewonde veertienjarige zoon, heeft tot ieders verwondering de aanslag overleefd. Hij heeft honderden steek- en snijwonden en wordt in kritieke toestand afgevoerd naar het ziekenhuis. Linna staat voor een raadsel en besluit hulp in te roepen van Erik Maria Bark, arts en hypnotiseur. Hij ontdekt dat de moorden te maken hebben met zijn eigen oude onderzoeksproject en beseft dat hij en zijn gezin geen seconde meer veilig zijn.

Lars Kepler vergelijken met Stieg Larsson lijkt mij alvast eerder een marketingstunt dan realiteit. Hypnose speelt zich wel net als de Larssontrilogie af in een donkere, zwaarmoedige sfeer met flashbacks naar het verleden. En ook de ietwat timide hoofdpersonages kunnen de vergelijking nog doorstaan maar daar houdt het dan ook op.

Hypnose is een psychologische thriller waarin het hoofdpersonage, Erik Maria Bark niet een politiecommissaris is maar een arts. Dit gegeven geeft Kepler alvast de vrijheid om niet vanuit de traditionele ‘politiethriller’ stijl te hoeven schrijven. Kepler besteedt dan ook enorm veel aandacht aan het uitwerken van de personages uit het gezin Bark waarbij hij alvast de controverse niet schuwt. Zo is Bark een aan pillen verslaafde arts, die zijn vrouw bedriegt en het onderzoek in eigen handen neemt. Kepler gebruikt vakkundig alle dramaturgische trucs die beschikbaar zijn voor het schrijven van een goede thriller. Bloederige scenes, psychopathische moordenaars en een zelfingenomen arts die de heerschappij van het recht in eigen handen neemt. Neem hierbij dan nog de fundamentele angst van mensen die bang zijn voor het onbekende en waarbij kinderen betrokken zijn en dan blijkt dat Hypnose over alle ingrediënten beschikt om een goede thriller te zijn. De eerste 300 pagina’s van het boek zijn dan ook van topkwaliteit. Jammer dat de auteur dit niveau niet heeft kunnen aanhouden tot het einde.

Het einde is voorspelbaar en is nauwelijks uitgewerkt. Kepler laat zijn lezer een beetje verweest achter maar heeft voldoende troeven op tafel gegooid om een blijver te worden.