Actuele roman in een polariserende wereld

Terwijl de Franse boeren Parijs platlegden, las ik de laatste bladzijden van tussen werelden. Het verhaal speelt zich af in 2021 in Hamburg en op het Oost-Duitse platteland. Zeh en Urban hebben gekozen voor wat nog niet zo lang geleden een briefroman zou hebben geheten. De Oostenrijker Daniel Glattauer koos in 2006 voor zijn roman 'Gut gegen Nordwind' al voor een moderne variant, namelijk voor een mailwisseling tussen twee personages die elkaar de hele roman nooit ontmoeten.
Zo gaat het ook in Tussen werelden. Stefan en Theresa pakken hun mailwisseling op, nadat ze elkaar bij toeval in Hamburg, na elkaar twintig jaar niet gezien te hebben, toevallig zijn tegengekomen. Ergens halverwege de roman vindt er nog een ontmoeting plaats, maar over wat er tijdens die ontmoeting gebeurt krijgen we maar heel weinig te lezen, behalve dat ze met een stevige ruzie uit elkaar gingen. Waar gaat de roman dan wel over? De twee veertigers leiden totaal verschillende levens. Stefan is adjunct-redacteur bij een gerenommeerd, landelijk weekblad en leidt het leven dat hoort bij een hoogopgeleide veertiger in een grote stad. Hij heeft al een tijdje geen relatie en hij heeft geen kinderen; zijn werk is zijn leven. Theresa daarentegen heeft wel een man en twee kinderen, maar ook zij wordt volledig in beslag genomen door haar werk. Ze probeert met alle mogelijke middelen haar melkveehouderij overeind te houden.
Ze hebben elk hun eigen problemen en schrijven elkaar daar eindeloze mails over. Ik vroeg me soms wel af, waar ze de tijd vandaan haalden om elkaar in de hectiek van hun dagelijks leven nog zulke uitgebreide epistels te sturen, nog even los van alle appjes die ze elkaar sturen. Naarmate ze elkaar meer over hun levens vertellen, groeit ook het verlangen naar elkaar. Alle mogelijke hedendaagse problemen passeren de revue, van de oorlog in Oekraïne, genderidentiteit, klimaatproblematiek, discriminatie, social media en natuurlijk de uitzichtsloze positie van de te kleine boeren.
Het boek leest als een trein en tot de laatste bladzijde blijf je je als lezer afvragen hoe de relatie tussen Stefan en Theresa gaat eindigen. Dit was het derde boek dat ik van Juli Zeh heb gelezen en het was zeker niet het laatste boek.