Ontroerend

Dit boek gaat over de gevolgen van de hersenbloeding van Martine Bijl in 2015, haar tijd in de revalidatiekliniek en de depressie die ze door de hersenbloeding kreeg. Martine is in 2019 overleden aan de gevolgen van deze hersenbloeding. Dat maakte voor mij het boek extra indringend.
Ik las de kritieken dat dit boek zou bestaan uit losse observaties. Dat is wel zo maar ze kwamen bij mij wel binnen, juist door het onderkoelde karakter. Het is een oproep het leven te vieren nu het nog kan en onderstreept tegelijkertijd het tijdelijke karakter.

"Gisteren nog was ik een vrolijke vrouw die er geen moeite mee had om de hele dag op haar knieën in de aarde te wroeten, soepel overeind te komen en eens lekker het applaus in ontvangst te nemen voor haar prachtige tuin, haar jeugdige verschijning, en voor de geinige presentatie van ‘Heel Holland bakt’ die zoveel verraste complimentjes opleverde. Die vrouw was opeens weg, die had haar biezen gepakt, die was vertrokken uit mij. Het was een kort besefje dat voorbijflitste als de lamp van de vuurtoren. Toen was het weg. Later heb ik het nog lange tijd meesterlijk voor mezelf weten te ontkennen, maar intussen zat ik daar toch volkomen onverwacht in het stof verbijsterd te wezen."