Weemoed in Nagelaten dagen

Maximaal effect met minimale zinnen, schrijft Hans Waren over Nagelaten dagen van Marga Minco. Een stijl die ik mij herinner uit Het bittere kruid. Geen woord teveel. Ook in deze novelle (119 bladzijden) treft mij dat weer. Zoals in veel van de boeken van Minco gaat het om (de nasleep van) WOII. De oorlog zelf wordt nauwelijks genoemd. Een joodse vrouw zoekt vele jaren na afloop van de oorlog haar zus, en vindt haar in Nagelaten dagen. Wat een mooie titel. De veer op mijn cover staat voor mij voor de veerkracht van het joodse volk, op vele manieren. Prachtig boek in een prachtig proza. Vier sterren en geen vijf, omdat ik net iets te hard moest nadenken over de tijdssprongen. Dat haalde mij net teveel uit het verhaal.