De leeuwenkuil

Daniël groeit op met een vader die alles wat hij doet lijkt af te keuren. Zo wilde Daniël graag piloot worden, maar dat heeft zijn vader gedwarsboomd. Als hij verliefd wordt op Nino, de Hongaarse illegale schoonmaakster van zijn ouders, keurt zijn vader Arend dat ook niet goed. Maar daar trekt Daniël zich voor het eerst in zijn leven niks van aan en hij gaat helemaal voor Nino. Ze raakt zwanger en ze gaan volledig voor de relatie. Maar dan wordt zijn moeder ernstig ziek. Met het geld van de erfenis wil Daniël alsnog zijn droom om piloot te worden waarmaken, maar gaat dat dit keer wel lukken?

De leeuwenkuil is geschreven door Rienk Stuive en gebaseerd op zijn eigen leven. Langzaamaan leer je Daniël, de hoofdpersonage, kennen. Het wordt steeds duidelijker hoe zijn jeugd was en wat zijn vader en moeder voor invloed op zijn leven hebben (gehad). Je voelt de boosheid tegenover zijn vader en hoe die met zijn zoon omgaat. Je voelt de liefde die Daniël voor zijn moeder heeft, al had die in mijn ogen wel wat meer weerstand mogen bieden tegen de macht die zijn vader graag wilde hebben. Op een gegeven moment zegt de dominee tegen Daniël 'hij blijft toch je vader'. Ik vind dat een verschrikkelijke zin, alsof iemand zich zo mag gedragen omdat hij de titel vader draagt. Niemand hoort zo met een ander mens om te gaan. Ook de reactie van zijn zussen zorgen ervoor dat je met Daniël mee voelt.

De leeuwenkuil draait niet alleen om de relatie tussen Daniël en zijn ouders. Ook leert hij Nino kennen, waardoor er een nieuwe dynamiek in zijn leven ontstaat. Hierin maakt het verhaal grote sprongen, het ene moment ziet hij haar voor de eerste keer en het andere moment zijn ze al een stuk verder in de relatie. Hierdoor was de tijdlijn wat lastig te volgen en gaat de relatie snel, waardoor je in het begin de chemie die opgebouwd wordt mist. Later in het boek wordt wel duidelijk dat Daniël en Nino een goed team vormen. En samen met Daniël leer je ook Hongarije een beetje kennen.

Het boek heeft korte hoofdstukken, waardoor het vlot leest. Ook zitten er wijsheden in. Zo zetten de scenes met de dominee je aan het denken. Ik had iets meer verwacht mee genomen te worden in zijn wens om piloot te worden en zijn weg daarnaartoe. Maar in de hoofdstukken die daarover gingen voelde je het enthousiasme, het plezier dat Daniël heeft als hij vliegt.

De leeuwenkuil is een autobiografische roman die je emoties opwekt. Het wekt boosheid en verontwaardiging op, maar laat je ook lachen en je voelt de liefde.