Het tragische sprookje van de knikkerkoning, de alcoholist en hun nakomeling

Samengevat
Een geromantiseerde semiautobiografisch boek over de levens van twee verloren, vrije geesten die willen ontsnappen aan de teugels van het dagelijks leven. De hoofdpersonages Anne en Otto treffen elkaar en proberen het beste ervan te maken van hun levens vol jeugdtrauma's en duisternis.

De rode draad
De roman is in drie delen opgedeeld; de jeugd van de hoofdpersonages Anne en Otto, hun leven samen in Amsterdam in de jaren zeventig en derde deel waarin je wordt meegenomen in het leven van hun dochter Jane.
Zowel Anne als Otto maken een moeilijke jeugd door. Anne is omringd door eenzaamheid en een strenge opvoeding, Otto door een gebrek aan liefde en overdadig huiselijk geweld. Beiden ontsnappen aan hun miserabele leven door naar Amsterdam te vluchten.
Het leven in Amsterdam bewijst voor beiden geen rozengeur en manenschijn te zijn. Zij ervaren en overleven in de duistere stegen van de hoofdstad temidden in drank, drugs en sex.
Hun levenservaringen en hun manier van leven heeft ook het leven van hun dochter Jane getekend. Alle verborgen jeugdtrauma's en wonden laten een diepe indruk op haar jonge ik achter.

Eerste impressie
Zwart associeren we altijd met iets negatiefs. Het geeft kracht, gezag, maar ook angst, duister en het onbekende aan. De kauw op de kaft verdwijnt haast in deze achtergrond, de duisternis. Alleen al door de kaft voel je dat dit boek geen sprookje zal zijn, en daar kom je als lezer in de eerste pagina's al snel achter.
De enige felle kleuren zijn de knikker in de snavel van de kauw en zijn gele poten. Voor mij zijn deze onafscheidelijk verbonden met de thematiek in het boek. De hoofdpersonages zijn op zoek naar vrijheid, maar hoe meer ze er naar grijpen, hoe sneller ze de vaste grond onder hun voeten verliezen.

Karakters
Anne
Anne heeft een eenzame jeugd meegemaakt waarin haar vader altijd meer afwezig dan aanwezig was. Haar moeder probeert haar leven uit te stippelen wanneer ze ontdekt dat Anne het goed doet op school. Ze blijft na haar vakantie in Amsterdam om haar vrijheid te zoeken.

Anne's vader Victor
Een afwezige vader waar Anne zich erg aan hecht. Anne's moeder is een strenge dame die het beste voor haar dochter wil beslissen, tegen Anne's zin in. De vader biedt Anne meer geluk en erkent wat Anne wilt in tegenstelling tot haar moeder.

Otto
Otto heeft jong zijn moeder verloren. Zijn vader, die de dood van de moeder zwaar heeft opgevat, behandeld zijn kinderen alsof ze in het leger zitten. Dit gaat gepaard met veel huishoudelijk geweld, ook als zijn vader hertrouwt met een nieuwe vrouw. Otto vertrekt zonder iets te zeggen naar Amsterdam, wanneer het hem te veel wordt.

Kay
Het kauwtje wat Otto in de tuin heeft gevonden. Hij en het diertje scheppen een hechte band, maar daar komt een einde aan zodra Otto's vader hem in het vizier heeft. De kauw verwijst ook symbolisch naar wat er verder met Otto gebeurd in het verhaal.

Otto's vader Herman
Een Indonesische man die vroeger militair was. Sinds de dood van zijn vrouw behandelt hij zijn kinderen als een militaire groep, vol met geweld en zonder liefde. Otto vlucht uit huis zodra hij daarvoor in staat is.

Ron
Hij is een charismatische jongen met een snor die zich een beetje ontfermd over de hangjongeren, de jongeren die zijn weggelopen, junkies en iedereen die buiten de samenleving valt. Hij is echter niet een schijnheilige, want hij laat Anne kennismaken met prostitutie, en Otto met diefstal.

Mary
De vriendin van Otto. Zij leeft net als Otto van dag tot dag en deelt met Otto een liefde voor Bob Dylan's muziek. Otto ziet Mary als een dierbare die hij niet kwijt wil, maar Mary kiest ervoor Otto achter te laten omdat ze nog niet klaar was voor een echte relatie.

Jane
De dochter van Anne en Otto, en ook het alterego van Kira Wuck. Zij maakt mee hoe haar ouders langzaam het beetje controle wat ze hebben verliezen. Jane is ook het alterego van de schrijver Kira Wuck haarzelf.

Boekbeoordeling
Een heftig boek op een zakelijke manier geschreven. Als lezer maak je door de ogen van de twee hoofdpersonages Anne en Otto mee hoe zij door het leven gaan. Je komt echter wat verder van het boek te staan doordat het in de hij-zij perspectief is geschreven. De zinnen zijn kort en compact. De heftige gebeurtenissen in het boek voelen dan toch afstandelijker en roept minder gevoelens bij je op. Herkenbare situaties zijn er in het boek niet, omdat het iets is wat niet iedere persoon meemaakt. Deels is het ook het charme van het boek, het geeft je een kijkje in de rusteloze jaren zeventig en de duistere kant van Amsterdam.
Eén ding dat mij tot aan het eind van het verhaal niet helder is geworden, is de verklaring voor de titel Knikkerkoning. Het slaat terug op de naam die Otto in zijn jeugd aan zichzelf gaf, omdat hij zo goed kon knikkeren. Ook gebruikt hij de naam als hij zich voorstelt aan Ron. Het is nog maar de vraag of er een diepere laag onder zit. Maar het boek gaat meer dan alleen over Otto. Het draait ook om Anne. Daarom vond ik de titel niet heel goed passen bij het boek.
Titel terzijde, het boek was makkelijk te volgen door alle kriskrossende gebeurtenissen heen omdat er duidelijk werd aangegeven wie je volgde en welk deel. Geweldig vond ik het boek niet, op bepaalde momenten voelden het gevoelloos en depressief. Waar ik spanning verwachte op gevaarlijke stukken kreeg ik verdovende, levenloze zinnen voor terug. Maar niet alles hoeft een happy ending te hebben, en dat illustreert Kira wel weer gedetailleerd in het boek.