Lezersrecensie
Sympathiek pleidooi voor inclusiviteit
Robin Frings schrijft met dit boek zijn persoonlijke ervaring op als dove leerling in de brugklas van de middelbare school. De uitgever geeft aan dat het om non-fictie, dus waargebeurd, gaat. Maar het boek leest als een goed fictief verhaal.
Op de cover een getekend silhouet met de handen omhoog. De vingers maken een geruststellend handgebaar. Hier wordt niemand aangevallen. Maar dan moet je het handgebaar wel kennen;-) De titel is met een vet uitroepteken in een spraakballonnetje gezet. Een ander spraakballonnetje zet er nog een dik vraagteken bij. De cover schreeuwt om aandacht en zal de doelgroep beslist opvallen. In de hoek van de cover staat in kleine letters: 'Zo overleefde ik mijn eerste jaar op de middelbare school'.
Mede-auteur Georgia van der Gen is de vaste tolk van Robin als middelbare scholier. Zij is de onmisbare schakel tussen de dovenwereld en de horende klas. Zij begrijpt zowel de 'gewone' mensen als de dove mensen. Door deze gouden combinatie is het een sympathiek boek geworden die de lezers kan helpen om inclusiever te denken. Er zijn verschillende gedeeltes die veelvoorkomende situaties belichten van de kant van zowel de dove als de horende leerlingen. Dan pas valt je op hoeveel vanzelfsprekend is als je gewoon kunt horen. Ongeschreven regels, sociale conventies, de dingen die juist niet hardop gezegd worden maar wel geïnsinueerd en het uitbreiden van je woordenschat door wat je oppikt in je omgeving.
Na het lezen van dit boek is het duidelijk: Als je net als Robin doof bent en naar een gewone middelbare school gaat, ben je absoluut geen watje. Je moet behoorlijk stevig in je schoenen staan en leren uit confronterende ervaringen. Robin stond er niet alleen voor. Zijn ouders steunen hem waar ze maar kunnen en ook zijn oude en nieuwe vrienden spelen een grote rol. Het brengt beide kanten een bijzondere vaardigheid bij: empathie.
Een inspirerend waargebeurd verhaal over omgaan met je eigen beperking. Niet alleen geschikt voor brugklassers maar voor iedereen vanaf 12 jaar die een inkijkje wil hebben in de leefwereld van een dove klasgenoot.
Op de cover een getekend silhouet met de handen omhoog. De vingers maken een geruststellend handgebaar. Hier wordt niemand aangevallen. Maar dan moet je het handgebaar wel kennen;-) De titel is met een vet uitroepteken in een spraakballonnetje gezet. Een ander spraakballonnetje zet er nog een dik vraagteken bij. De cover schreeuwt om aandacht en zal de doelgroep beslist opvallen. In de hoek van de cover staat in kleine letters: 'Zo overleefde ik mijn eerste jaar op de middelbare school'.
Mede-auteur Georgia van der Gen is de vaste tolk van Robin als middelbare scholier. Zij is de onmisbare schakel tussen de dovenwereld en de horende klas. Zij begrijpt zowel de 'gewone' mensen als de dove mensen. Door deze gouden combinatie is het een sympathiek boek geworden die de lezers kan helpen om inclusiever te denken. Er zijn verschillende gedeeltes die veelvoorkomende situaties belichten van de kant van zowel de dove als de horende leerlingen. Dan pas valt je op hoeveel vanzelfsprekend is als je gewoon kunt horen. Ongeschreven regels, sociale conventies, de dingen die juist niet hardop gezegd worden maar wel geïnsinueerd en het uitbreiden van je woordenschat door wat je oppikt in je omgeving.
Na het lezen van dit boek is het duidelijk: Als je net als Robin doof bent en naar een gewone middelbare school gaat, ben je absoluut geen watje. Je moet behoorlijk stevig in je schoenen staan en leren uit confronterende ervaringen. Robin stond er niet alleen voor. Zijn ouders steunen hem waar ze maar kunnen en ook zijn oude en nieuwe vrienden spelen een grote rol. Het brengt beide kanten een bijzondere vaardigheid bij: empathie.
Een inspirerend waargebeurd verhaal over omgaan met je eigen beperking. Niet alleen geschikt voor brugklassers maar voor iedereen vanaf 12 jaar die een inkijkje wil hebben in de leefwereld van een dove klasgenoot.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Norma Meeuwissen
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
