Lezersrecensie
Fijne afsluiter van het tweeluik
Voor Thrillerlezers! mocht ik aansluitend aan Day Dreamer het vervolg van het tweeluik lezen, Night Thinker.
Het verhaal begint waar het eerste deel eindigt, zodat ik meteen weer middenin het verhaal zit. In dit geval een voordeel, omdat de gebeurtenissen uit het eerste deel nog vers in mijn geheugen staan. Terugverwijzingen zouden het tempo vertragen, en bij dit tweede deel ben ik vooral benieuwd naar de antwoorden die ik aan het eind van Day Dreamer nog niet kreeg. En die antwoorden komen.
Verpakt in mooie zinnen, met humor, liefde en emotie, verwijzingen naar de bekende sprookjes en ongelooflijk oog voor detail weet Luna van Roosen mij te verrassen met haar ontknoping.
Het einde past bij een sprookje; geloofwaardig en toch met een klein vraagtekentje. Het was jammer om weer terug te moeten keren naar het normale leven, na alle avonturen op het kasteel.
Luna van Roosen zorgt er met haar schrijfstijl voor, dat je vanzelf van haar personages en de setting gaat houden. Ik kijk dan ook uit naar het volgende boek van deze jonge auteur.
Het verhaal begint waar het eerste deel eindigt, zodat ik meteen weer middenin het verhaal zit. In dit geval een voordeel, omdat de gebeurtenissen uit het eerste deel nog vers in mijn geheugen staan. Terugverwijzingen zouden het tempo vertragen, en bij dit tweede deel ben ik vooral benieuwd naar de antwoorden die ik aan het eind van Day Dreamer nog niet kreeg. En die antwoorden komen.
Verpakt in mooie zinnen, met humor, liefde en emotie, verwijzingen naar de bekende sprookjes en ongelooflijk oog voor detail weet Luna van Roosen mij te verrassen met haar ontknoping.
Het einde past bij een sprookje; geloofwaardig en toch met een klein vraagtekentje. Het was jammer om weer terug te moeten keren naar het normale leven, na alle avonturen op het kasteel.
Luna van Roosen zorgt er met haar schrijfstijl voor, dat je vanzelf van haar personages en de setting gaat houden. Ik kijk dan ook uit naar het volgende boek van deze jonge auteur.
1
Reageer op deze recensie