het verhaal van Snow

Ik heb de Engelse versie van het boek gelezen, puur omdat ik de Nederlandse nog niet had.
het boek is eigenlijk nog "creepier" dan de Hongerspelen.
Dit puur omdat we nu een stuk van de voorgeschiedenis van Snow te zien krijgen.
Als mentor van één van de Tributen is hij direct iemand die ik niet erg aardig vond (licht uitgedrukt).
Gedurende, zeker het eerste deel, kreeg ik steeds meer een hekel aan hem, maar ook een beetje medelijden omdat hij als mentor niet echt gesteund wordt door zijn leraren.
Ik sta niet achter een aantal van de keuzes die hij maakte, maar snapte het uit zijn ambities wel.
In de wereld waar Snow in leeft is het eten of gegeten worden.

Dit is geen boek dat je erg blij maakt, maar je wel aan het denken zet over machtsverhoudingen, en hoe, en waarom, een machtswellusteling zijn keuzes maakt.