Niets is eerlijk deze zomer

Alleen al de tekst rechtsboven op de cover van ‘Een zomer’ maakt direct nieuwsgierig naar dit boek van Tineke Beishuizen (1938). “Vaders willen dat hun zonen plezier hebben, moeders willen dat ze veilig zijn”. Welke moeder herkent zich hier niet in? Nou, ik wel!

‘Een zomer’ begint ijzersterk en eindigt bloedstollend. Het verhaal speelt zich af gedurende een aantal dagen tijdens een warme zomer. Omdat het zo beeldend is geschreven, is het net alsof je zelf de warmte van die dag aan den lijve ondervindt.

“Wat is de definitie van een doorsnee gezin? Dat het compleet is.”

Lennart en Bente, ouders van twee puberzonen en al jarenlang getrouwd, keren na een gezinsvakantie terug naar Nederland terwijl hun kinderen achterblijven voor een weekje vakantie zonder ouders. Het wordt hen gedurende deze dagen pijnlijk duidelijk hoe het gesteld is met hun relatie. “Ze zijn elkaars vanzelfsprekendheid geworden, elkaars voorspelbaarheid.”

‘Een zomer’ is geschreven in de derde persoon. Afwisselend maak je kennis met Lennart en Bente en ervaar je als lezer waar zij mee tobben, zowel wat betreft hun relatie, de ervaringen uit hun jeugd, gebeurtenissen op het werk maar ook het proces van het los moeten laten van opgroeiende kinderen. En dat allemaal tijdens die paar warme zomerdagen.

Maar dan gebeurt er iets wat iedere ouder vreest en moeten Lennart en Bente halsoverkop terug naar Frankrijk. Wat doet dit met hun relatie? Zullen zij samen ooit nog “tevreden geluk” ervaren?

‘Een zomer’, het inmiddels elfde boek van deze auteur, mag met recht een pageturner worden genoemd. Als lezer wil je namelijk maar één ding weten, waar gaat dit verhaal naar toe?