Veel drank

Deze debuutroman - 'The sun also rises' - van Ernest Hemingway uit 1927 gaat over de zogeheten 'Lost Generation'. Een term, bedacht door kunst-diva Gertrude Stein, voor een groep Amerikaanse schrijvers die in de periode tussen de twee wereldoorlogen in Parijs woonden. Door de zinloosheid van de Eerste Wereldoorlog begonnen zij traditionele waarden als eer en patriottisme in twijfel te trekken. Zij verhuisden naar Parijs en andere Europese steden waar zij hun desillusie probeerden te vergeten met idealisme, drank en liefdesrelaties.

Die twee laatste elementen zijn rijkelijk vertegenwoordigd in 'En de zon gaat op'. Het verhaal gaat over een groepje schrijvers en journalisten die als bijen om een fraaie Engelse adellijke dame darren. Ze bezoeken cafés, restaurants en dansgelegenheden waar grote hoeveelheden drank genuttigd worden, wat het peil van de conversatie niet erg ten goede komt.

Er gebeurt überhaupt weinig in dit boek, dat het meer moet hebben van de sfeerbeschrijvingen van Parijs en in het tweede deel het Spaanse Pamplona. Daar verplaatst het gezelschap zich naar toe om de 'Fiesta' te vieren, bekend van de stieren die door de straten worden gejaagd. Naast opnieuw veel kroeg- en restaurantbezoek en feestgedruis komen ook de stierengevechten uitgebreid voorbij. Uiteraard, want de 'macho' Hemingway was een groot liefhebber. Hij hield ook van forelvissen en ook dat wordt in dit boek mooi beschreven.

Veel mensen kennen Hemingway, want het was een ongelooflijk kleurrijke en imponerende man, maar ik denk dat veel minder hem ook gelezen hebben. Dat geldt ook voor mij. Voor school heb ik destijds 'The old man and the sea' gelezen, maar dat was het dan wel. Daar wilde ik verandering in brengen.

Handicap bij het lezen van dit boek was, dat ik een exemplaar van uitgeverij Contact uit 1973 dat naar E-book was omgezet, moest lezen. Nog los van de gedateerdheid heeft daarbij de computer waarschijnlijk een paar rare capriolen gemaakt. Dat vereiste zo nu en dan wel wat doorzettingsvermogen.
Desondanks had het verhaal me te pakken. Vooral het leven dat men leidde - wonen in een hotel - en het tempo van die tijd sprak me enorm aan. Zo communiceerde men nog per telegram. Kom daar nu nog maar eens om.