Tijdloos én helemaal van nu (in de vertaling van Hans Boland).

Na jaren Anna Karenina herlezen in de vertaling van Hans Boland en wat mij verbaasde is, dat het zo’n actueel en dus tijdloos boek is. Zeker in deze vertaling, die het helemaal naar het nu trekt zonder dat het “popie jopie” wordt. Integendeel, mooie, maar klare en heldere taal, waardoor het zeer gemakkelijk leest en je ook door wilt lezen. Want wat een schitterend boek, niet voor niets, dat Nabokov het het mooiste boek ooit geschreven noemde. Als je na meer dan 1000 pagina’s het boek sluit heb je er enkele bekenden bij gekregen, mensen, die echt tot leven zijn gekomen en die je nooit meer zult vergeten. Voor mij geldt dit voor de hoofdpersoon, maar vooral voor Ljovin, die mij echt na aan het hart ging liggen. Het boek gaat namelijk uiteindelijk vooral het wel en wee van drie liefdesparen of echtparen, die op een bepaalde manier met elkaar verbonden zijn, over Oblonski en Dolly, maar vooral over Anna & Vronski (en voordien Anna & Karenin) en Ljovin en Kitty. Het meest uitgediept werden de karakters van Anna en Ljovin, wat mij betreft, wellicht omdat ze van zichzelf al gelaagder zijn waardoor ze op een gegeven moment echt uit de bladzijden opstegen en bijna mensen werden van vlees en bloed, die je denkt zomaar in het echte leven in een heel ander land en een heel andere tijd te zullen kunnen tegenkomen.
Enfin, een recensie over dit boek zou je, naar mijn mening, ook met één zin kunnen schrijven: Anna Karenina is een meesterwerk!