Een warme, dromerige feelgoodroman

Het strandhuis op Strawberry Sands van Holly Martin is een heerlijk zomers feelgoodboek dat de lezer meeneemt naar het pittoreske kustplaatsje Apple Hill Bay. In dit tweede deel van de serie keert Roo Clarke na veertien jaar terug naar haar geboortedorp om haar leven opnieuw op te bouwen. Ze koopt een charmant huisje aan het strand, het strandhuis op Strawberry Sands, en probeert er een nieuw begin te maken. Daar ontmoet ze haar jeugdvriend Theo Lucas, de jongen van wie ze ooit hield en die nog steeds in het dorp woont. De vonk tussen hen blijkt nog altijd aanwezig, maar hun verleden en de jaren die tussen hen in liggen maken het niet eenvoudig om elkaar weer echt toe te laten. De setting van het verhaal is zonder twijfel een van de sterkste punten van het boek. Holly Martin weet de kustplaats zo beeldend te beschrijven dat je de zilte zeelucht bijna kunt ruiken. Het dorp, het strand, de kleine gemeenschap, alles ademt warmte en gezelligheid. Ook de toevoeging van een dierenopvangcentrum geeft het verhaal een extra laag, waardoor het niet alleen over liefde en tweede kansen gaat, maar ook over zorgzaamheid en verbondenheid met de natuur. De hoofdpersonages Roo en Theo zijn sympathiek en herkenbaar. Roo’s verlangen om opnieuw te beginnen, gecombineerd met haar onzekerheid over de toekomst, maakt haar menselijk en invoelbaar. Theo is een klassieke feelgoodheld: loyaal, geduldig en met een vleugje melancholie. De chemie tussen hen is goed voelbaar en hun band groeit op natuurlijke wijze. De bijfiguren zorgen voor kleur en humor. Martin schrijft in een vlotte, toegankelijke stijl die je moeiteloos door het verhaal heen trekt. De toon is warm en vriendelijk, perfect voor wie behoefte heeft aan een boek dat ontspant en een glimlach oproept. Er zit weinig echte spanning in het verhaal; de conflicten zijn klein en de wendingen voorspelbaar, maar dat hoort bij het genre. Het strandhuis op Strawberry Sands is geen roman die je leest om verrast te worden, maar om even te ontsnappen aan de dagelijkse drukte en je te verliezen in een zonnige, troostrijke wereld.