BDW over “woke”

Voor de lezing van dit boek was er door Belgische en Nederlandse academici een organisatie opgericht, “Hypatia” genaamd, dat een meldpunt wil zijn voor eenieder die een inbreuk op de academische vrijheid of op de vrije meningsuiting aan een hogeschool of universiteit ervaart, of door “woke” op professioneel vlak wordt tegengewerkt of bedreigd wordt om “gecanceled” te worden.

En in de loop van enkele jaren kreeg men in diverse media anekdotes te lezen die soms grappige, soms zielige voorbeelden zijn van de aberrante gevolgen van het “woke”-activisme, maar wel de aandacht van de lezer trekken.
Voor de Belgische lezer (die zich afvraagt “waarom … ?”) :
In de jeugdliteratuur van de Gentse bib is Pipi Langkous niet langer welkom.
De fans en voetballers van AA Gent mogen hun club niet langer de bijnaam “de Buffalo's” geven.
De “Leopold II”-tunnel in Brussel mag niet langer die naam dragen, en wordt dan omgedoopt naar de “Annie Cordy”-tunnel (de in 2020 overleden Belgische zangeres die zeer populair was in België én Frankrijk; maar dit is dan weer buiten de Brusselse “woke”-politie gerekend, want die tekent bezwaar aan : haar liedje “chaud cacao” van 1985 zou racistisch zijn).
De Antwerpse basisschool K’Do verbiedt de stripverhalen van “Tiny” en “Jommeke”, en met uitbreiding de viering van een aparte moeder- en vaderdag.
Voor de Amerikaanse lezer wordt het nog erger, als men weet dat de tekenfilms van Peter Pan en De Aristokatten als racistisch werden afgevoerd.

En aldus wordt de lezer wel aangetrokken door boeken die het problematische karakter van het uit de Verenigde Staten overgewaaide en hier ingeplante “woke”-fenomeen aan de kaak stellen.
“Over Woke” van Bart De Wever is er zo één.

Een greep uit vele van zijn verzuchtigingen waarover BDW het heeft …

In april van 2023 kwam Bart De Wever weer ’s in de media voor een probleem dat zich tien jaar eerder ook al had voorgedaan. BDW sprong in de bres voor een gastronomisch-cultureel goed van zijn stad Antwerpen, nl. de fameuze koekjes die in de toeristische winkels als “Antwerpse handjes” over de toonbank gaan. Opnieuw wordt in de media een associatie gemaakt tussen dit streekprodukt en het koloniale verleden van België, toen in het laatste kwart van de 19de eeuw de commissarissen voor de rubberplantages in Congo (onder gezag van koning Leopold II) zich zouden hebben bediend met de kwalijke en lugubere praktijk van de “chopped-hands”.
In maart 2021 argumenteerde BDW al tegen een toen circulerende tweet : “De stap van woke naar waanzin is snel gezet. Dit schandelijk verzinsel kan niet verder van de waarheid staan. De Antwerpse handjes gaan al terug tot het jaar 1239 en symboliseren onze stedelijke vrijheden en rechten.
Het koekje dateert dan weer van 1934 en is de uitvinding van – hoe kan het anders in een metropool als Antwerpen – de joodse bakker met Nederlandse roots Jos Hakker. Jos ontsnapte ternauwernood aan de gruwelen van de Holocaust. Vorig jaar kreeg hij nog een gedenkplaat in de Provinciestraat. Of hoe men het slachtoffer van een genocide nu verbindt aan een andere genocide.”.
De tweet van 2021 was afkomstig van een zekere Walter Gido van Africa Archives (een naar eigen zeggen uit Nairobi afkomstige gepassioneerde Afrikaan) en ging viraal met de beweringen : “Belgen hakten vroeger de handen van uw kind af als ze de quota niet haalden, tegenwoordig verkopen ze ‘chocoladen hand’-snoep. Als jullie niet vinden dat dit absoluut diabolisch is, dan weet ik niet wat ik jullie nog kan zeggen.”
In 2023 was deze W. Gido onbereikbaar voor de VRT-nieuwsredactie.

N.a.v. de publicatie van zijn boek werd in de VRT-studio een debat over “woke” gehouden met BDW en zijn Nederlandse antagonist Joris Luyendijk, journalist, en bedenker van “de 7 vinkjes”-criteria. De 7 vinkjes geven aan hoe de blanke “elite” in Nederland als enige niet kan weten hoe kansenongelijkheid voelt, en voor de rest van het land bepaalt hoe men over kansenongelijkheid praat, en of er ooit echt iets aan gedaan wordt; zij heeft per definitie altijd een voorsprong op mensen “van kleur”. Die fameuze 7 vinkjes zijn : je bent 1.man, 2.“wit”, 3.hetero, ; je hebt 4.minstens één in Nederland geboren ouder, 5. Minstens één ouder met een hoge opleiding, goed inkomen, maatschappelijke status, of cultureel kapitaal, 6.zelf een atheneum- of gymnasiumopleiding afgerond, 7.zelf een universitaire opleiding afgerond. Kritisch overlopen van die zeven vogels leert mij dat er maar drie op mij echt van toepassing zouden kunnen zijn.
Uiteraard is BDW geen fan van deze Nederlandse held JL, maar de ironie wil dat in het boek “Wokeland” van Coen De Jong melding wordt gemaakt van incidenten tussen JL en de gekleurde Gloria Wekker & Nancy Jouwe, waarbij deze laatste twee JL verweten ideeën van “intersectionele feministes” toe te eigenen (een “woke”-term, waarvoor je “Wokeland” moet lezen om die te begrijpen). Gekleurde Sylvana Simmons gaf in het Nederlandse debat- en discussieprogramma “Buitenhof” aan JL een heus “bevel” : “Plaatsmaken voor vrouwen van kleur !”.

Assita Kanko, de uit Burkina Faso afkomstige partijgenote van BDW, die sinds 2019 in het Europees Parlement zetelt, werd al menigmaal door “woke”-activisten versleten voor (zwarte) collaborateur van het (“witte”) systemische racisme. Deze incidenten worden trouwens ook vernoemd in het boek “Wokeland” van Coen De Jong.

Ook in april van dit jaar hekelde BDW de aanstelling van Dalillo Hermans als trajekt-coördinator ‘Brugge culturele hoofdstad 2030’. Hij verwees in het debat naar een “anti-blank en racistisch” citaat van Hermans uit 2017, dat als volgt luidde : “In de loop van de geschiedenis stonden de blanken altijd aan de verkeerde kant. In bijna elk verhaal brachten de blanken dood, verderf en miserie. Daar kunnen jullie toch niet blij mee zijn? Terwijl de zwarten hun lot telkens overstegen. Dat geeft mij een soort trots.” Die ongelijkheid tussen slachtoffer- en dadergroepen is volgens De Wever de essentie van het wokedebat. “Als ‘slachtoffer’ mag je zo’n dingen zeggen. Maar als je tot de dadergroep behoort en zoiets over zwarten zou hebben gezegd, kom je nérgens nog aan de bak. Dan word je volledig gecanceld”.

“Over Woke” is helemaal geen zwaarwichtig boek, je hebt het in een oogwenk uitgelezen. In typische BDW-stijl wordt op zeer gevatte wijze gezegd waar het hem op staat en waarom dit fenomeen problematische proporties begint aan te nemen.

Voor wie in de waaier van “woke”-kritische boeken een keuze wil maken zou ik in de eerste plaats dit boek aanbevelen.