De Witte Dood, werd zij genoemd.

Annet een mede student van Sophie is dood aangetroffen. Gewurgd, zoals uit obductie is gebleken. Volgens de politie heeft Sophie bekend. Na het ondergaan van de aan haar opgelegde straf, gaat Sophie in een bloemenwinkel werken. Haar baas, Jacobien is erg tevreden over Sophie en stelt voor om een cursus op haar kosten te gaan volgen.

Sophie heeft een laag zelfbeeld. En tevens een stempel moeilijk, onhandelbaar en vreemd te zijn. Zij wordt gemangeld tussen haar moeder en de onzekerheid van zichzelf. Voor elke stap die een gewoon mens zet, moet Sophie van haar ouders toestemming hebben. Haar ouders vinden het geen goed idee om een cursus te gaan volgen. Het idee wordt onmiddellijk de grond in geboord.

In de bloemenwinkel moet Sophie met een snoeischaar takken doorknippen. Dat lukt haar niet of nauwelijks. Maar hoe zou Sophie dan met haar dunne vingers een keel dichtgeknepen kunnen hebben? Dat vraagt Jacobien zich ook af. Mede omdat Sophie zich niets kan herinneren, rijzen er bij Jacobien twijfels of Sophie het wel heeft gedaan. Met hulp van Jacobien en een vriendin van Sophie wordt het strafdossier van Sophie opgevraagd. Vanaf dat moment is Sophie zichzelf niet meer en gaat zij fouten maken in de bloemenwinkel. Daar is Jacobien niet blij mee. Maar als Sophie het niet heeft gedaan? Wie dan wel? Naarstig gaat Sophie daarnaar op zoek.

STILLE WATEREN (2019) geschreven door EVA NAGELKERKE (een pseudoniem van Alexandra en Victoria Nagelkerke), pakt je bij de keel.
Je voelt tijdens het lezen veel empathie voor Sophie. Zoveel zelfs, dat je wel in het boek zou willen kruipen om haar te helpen. Zo goed hebben de auteurs het verhaal geschreven.