Een (on)bestaanbare droom

Een moedig en eerlijk verhaal over een keiharde wereld, aldus schrijfster Marion Pauw, de eerste met wie Finn Berk als 22-jarige zijn verhaal deelt. Het boek met als titel Voetbaldroom (Uitgave Atlas Contact) bevat ervaringen die hij in gesprekken van vele uren naar Jeroen Kleijne ventileert. Deze schrijver tekent de plussen en vooral ook de minnen voor de ex-voetbalprof op. De conclusie van de hoofdpersoon, verliefd op de bal, maar ziek van de voetbalwereld: “Een reis die ik nooit opnieuw zou boeken”.

Finn Berks verhaal beslaat, voorzien van inleiding, proloog en zijn dankwoord, iets meer dan tweehonderd pagina’s. In veertig korte, gemakkelijk leesbare hoofdstukken wordt zijn van kinds af steeds terugkerende droom om profvoetballer te worden beschreven. Tot hij die ingewikkelde ‘reis’ van toejuichingen, luxe leventje en uitdelen van handtekeningen al op zijn 22-ste beëindigt. Uitermate teleurgesteld door de keerzijde van zijn droom, soms zelfs als nachtmerrie ervaren, namelijk ook vol verdriet en teleurstellingen.

Finns verhaal getuigt van een belevenis, weergegeven in een al dan niet gedroomde ervaring, die als een soort jongensboek uit zijn mond te voorschijn wordt getoverd. Soms met voor de lezer wat raadselachtige hinkstapsprongen, gelardeerd met bekende namen uit de voetbalwereld. Toch ook met niet met name genoemden, vermoedelijk om een negatief overkomend imago niet te persoonlijk te duiden.

Hoop doet leven, lijkt af en toe het uitgangspunt te zijn. Het blijkt voor Finn Berk uiteindelijk niet van toepassing. Al onder de tien jaar jong blijkt Finn een voetbaltalentje te zijn. Maar bij Jong AZ moet hij over het karakter beschikken om uit de verf te komen. Dat lukt hem niet in wat een rauwe, niet warme omgeving voor hem lijkt te zijn. De hardheid van de topsportwereld blijft hem achtervolgen, ook bij andere clubs, tot in Duitsland aan toe. Finn is niet opgewassen tegen de taal en opvattingen van trainers, net zo min als hij met rivalen van medespelers zijn positie weet in te nemen. Vermoedelijk is zijn karakter te zachtmoedig, al doet hij soms pogingen om zich krachtig te laten gelden. Zijn ‘repliek’ in lastige situaties is niet toereikend, zijn toevlucht tot steun vanuit zijn ouderlijk huis, met name van zijn vader, blijkt evenmin voldoende. Finn verliest alle plezier in zijn favoriete sport, waardoor zijn talent daarin op veel te jonge leeftijd verloren gaat. De in zijn ogen soms giftige wereld van het voetbal bestaat volgens hem uit sportmensen – trainers, spelers, bestuurders – die een angstcultuur creëren, waarmee hij niet uit de voeten kan. Het lukt hem evenmin om medestanders te vinden om zich te handhaven, al wendt hij zich met regelmaat tot zijn vader voor steun in zijn streven naar zijn wens om voetbalprof te worden.

Erg jong stopt Finn Berk met zijn favoriete sport. Hij stapt plots over op padel, tak van sport die momenteel erg in is. Voor hem is het te hopen dat in deze balsport de omgeving waarin hij komt te verkeren niet keihard zal zijn. Zijn tijd en vooral zijn eigen opstelling daarin zal uitwijzen hoe het hem daarin vergaat. Wellicht kan hij, die soms in zijn verhaal op een kwetsbare softie lijkt, zich in de padelwereld – waarin overigens ook diverse spelers uit het harde bestaan van het voetbal bivakkeren - via opgedane zelfkennis als kortstondige voetbalprof met meer zelfvertrouwen staande houden.