Lezersrecensie
Heer(lijk)ma
Eigenlijk zijn dit twéé boeken die beiden de moeite waard zijn. En je zou het nog verder kunnen preciseren: een groot aantal notities, overdenkingen, situatieschetsen en anekdotes die op een prettige zeer leesbare wijze aaneengevlochten zijn. Het eerste deel (van 190 bladzijden) lijkt op “Het Bureau” van Voskuil, maar dan gezien door een der bureaugenoten van De Meester. De door HvV beschreven redactievergaderingen doen erg aan Voskuils schrijfsels denken waarbij Koen Koole (de hoofdredacteur) wat van Voskuil weg heeft. De grondtoon is wat lichter, de beschrijving wat ironischer. Invoelbaar. De nutteloosheid van het bestaan nuttig gemaakt...
Het tweede boek (75 pagina's) beschrijft de laatste maanden van HvH’s vader, een bekende figuur van aanzien in literair en uitgeversland, voormalig hoofdredacteur van tijdschrift “De Nieuwe Tijd” dat hij verliet na de fusie met dat andere blad (ongetwijfeld HP/De Tijd). De ingewikkelde communicatie tussen de strenge, erudiete, belezen, belangrijke maar afstandelijke en emotioneel slecht aanspreekbare vader en de door hem mee opgevoede, duidelijk sterk beïnvloede zoon. Zeer invoelbare weergave van de koude, maar tegelijk warme interactie tussen de twee mannen en de beschrijving van de talrijke emoties die bij de zoon spelen – en bij de vader ook!? Zéér invoelbaar beschreven, boek twee is het bijzonderste van de twee. Het blijft ook in des lezers hoofd woelen…
Het tweede boek (75 pagina's) beschrijft de laatste maanden van HvH’s vader, een bekende figuur van aanzien in literair en uitgeversland, voormalig hoofdredacteur van tijdschrift “De Nieuwe Tijd” dat hij verliet na de fusie met dat andere blad (ongetwijfeld HP/De Tijd). De ingewikkelde communicatie tussen de strenge, erudiete, belezen, belangrijke maar afstandelijke en emotioneel slecht aanspreekbare vader en de door hem mee opgevoede, duidelijk sterk beïnvloede zoon. Zeer invoelbare weergave van de koude, maar tegelijk warme interactie tussen de twee mannen en de beschrijving van de talrijke emoties die bij de zoon spelen – en bij de vader ook!? Zéér invoelbaar beschreven, boek twee is het bijzonderste van de twee. Het blijft ook in des lezers hoofd woelen…
1
Reageer op deze recensie