Lezersrecensie
Just a small town girl, livin' in a lonely world
‘Tegenwoordig heet iedereen Sorry’ – Bart Moeyaert
Genre: Jeugdroman
Uitgeverij: Querido
ISBN: 9789021415154
Uitvoering: hardcover
Aantal pagina’s: 128
Verschijningsdatum: oktober 2018
Met grote dank aan Uitgeverij Querido voor het recensie-exemplaar.
Inhoud
Bianca leeft samen met haar, aan een hartkwaal lijdende, broertje Alan bij haar moeder. Haar ouders zijn gescheiden en we volgen Bianca een dag in haar leefomgeving en in haar belevingswereld.
Mijn mening
Tegenwoordig heet iedereen Sorry is een prachtig vormgegeven boek. Eigenlijk verdient het zelfs het woord ‘boekje’. Een prachtige omslag toont een getekende beeltenis van een meisje. Het meisje heeft blossen op haar wangen en oogt ongemakkelijk, zelfs een beetje verdrietig, door de vochtige ogen. De achterzijde van het boekje toont hetzelfde meisje en dan met haar ogen gesloten. De band van het boekje is van linnen waarbij op de rug de auteur en de titel zijn gedrukt. Tezamen met het bescheiden formaat, oogt het geheel als een boekje dat ‘volgens het boekje’ is vormgegeven.
Het verhaal wordt verteld aan de hand van zestig korte hoofdstukken die genummerd zijn en de ene keer enkele pagina’s en een andere keer slechts enkele zinnen bevatten. Het boekje is nu al aan een herdruk toe en zal ook worden vertaald in het Frans en in het Duits. En daarmee start ik met lezen, gewapend met een gezonde portie hoge verwachtingen.
Bart Moeyaert is een Vlaamse auteur en bracht een lange reeks romans, poëzie, toneel en filmscenario’s uit. Daar waar een film zonder veel dialogen de sfeer perfect kan neerzetten, daar weet de auteur met weinig woorden veel te laten gebeuren in het hoofd van de lezer. ‘Less is more’ is een talent dat de auteur tot in de finesses beheerst. Als illustratief voorbeeld hiervan een weergave van een volledig hoofdstuk uit het boek:
“Soms is de prop in mijn keel klein.
Soms is hij er niet.
Heel soms is hij reusachtig.
Nu is het heel soms.”
Tegenwoordig heet iedereen Sorry bestrijkt een stukje van een dag en is in staat om de lezer een goed beeld te laten vormen van het uit elkaar gevallen gezin en de omstandigheden waarin de personages hun leven leiden en beleven, zonder dat dit wordt verteld. Dat vind ik persoonlijk de kracht van dit boekje. Je hoeft het niet op te schrijven om het toch te laten weten en voelen, lijkt het credo te zijn.
Als vader van een samengesteld gezin met een dochter in dezelfde leeftijd als Bianca, kan ik haar geworstel als authentiek betitelen. ‘Te groot voor servet en te klein voor tafellaken’, zegt mijn moeder altijd. En precies dat is hoe Bianca wordt neergezet door de auteur. Qua handelen en qua gedrag en zeker qua gedachten. Ook ik word dagelijks verrast door de enerzijds buitengewone volwassen uitlatingen van een pubermeisje die anderzijds naadloos kunnen worden opgevolgd door schaamteloos kinderlijk gedrag.
Eindoordeel
Het verhaal is kort en zweeft nog geruime tijd na in mijn hoofd en hart. Mijn vaderhart gaat harder kloppen en ik zou dolgraag mijn beschermende armen om Bianca willen heenslaan. Ze mist in mijn optiek veel liefde en aandacht en heeft het nodig. Ook al zal ze zelf hoogstwaarschijnlijk zeggen dat dit anders is. De auteur heeft weinig woorden nodig, zoals aangegeven, en dit geeft veel ruimte aan de lezer. Het boek lijkt daarmee ultiem geschikt om over na te praten met andere lezers. Iedere lezer heeft aan het eind van het boek vermoedelijk een andere conclusie getrokken.
Dat brengt mij bij mijn dilemma. De behoefte om erover met elkaar in gesprek te gaan, in combinatie met het voor de jeugd perfecte uiterlijk (lees: dun boek), maakt het ogenschijnlijk interessant voor scholieren en klassen om te lezen en het erover te hebben. Aan de andere kant heb ik het beeld dat het meer een volwassen publiek aanspreekt dan de jeugd. Ik heb op internet gezocht wat de doelgroep is. En dat is de vraag die bij mij blijft hangen. Is het vooral voor kinderen of voor volwassenen? Mijn mening is dat het voor zowel volwassenen als voor grote servetten geschikt is. Ik vermoed ook dat beide groepen er iets ander zullen uithalen. Ik geef het boek vier alomvattende sterren.
Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
“Just a small town girl, livin' in a lonely world
She took the midnight train goin' anywhere
Just a city boy, born and raised in south Detroit
He took the midnight train goin' anywhere”
(Journey – Don’t Stop Believin’)
Genre: Jeugdroman
Uitgeverij: Querido
ISBN: 9789021415154
Uitvoering: hardcover
Aantal pagina’s: 128
Verschijningsdatum: oktober 2018
Met grote dank aan Uitgeverij Querido voor het recensie-exemplaar.
Inhoud
Bianca leeft samen met haar, aan een hartkwaal lijdende, broertje Alan bij haar moeder. Haar ouders zijn gescheiden en we volgen Bianca een dag in haar leefomgeving en in haar belevingswereld.
Mijn mening
Tegenwoordig heet iedereen Sorry is een prachtig vormgegeven boek. Eigenlijk verdient het zelfs het woord ‘boekje’. Een prachtige omslag toont een getekende beeltenis van een meisje. Het meisje heeft blossen op haar wangen en oogt ongemakkelijk, zelfs een beetje verdrietig, door de vochtige ogen. De achterzijde van het boekje toont hetzelfde meisje en dan met haar ogen gesloten. De band van het boekje is van linnen waarbij op de rug de auteur en de titel zijn gedrukt. Tezamen met het bescheiden formaat, oogt het geheel als een boekje dat ‘volgens het boekje’ is vormgegeven.
Het verhaal wordt verteld aan de hand van zestig korte hoofdstukken die genummerd zijn en de ene keer enkele pagina’s en een andere keer slechts enkele zinnen bevatten. Het boekje is nu al aan een herdruk toe en zal ook worden vertaald in het Frans en in het Duits. En daarmee start ik met lezen, gewapend met een gezonde portie hoge verwachtingen.
Bart Moeyaert is een Vlaamse auteur en bracht een lange reeks romans, poëzie, toneel en filmscenario’s uit. Daar waar een film zonder veel dialogen de sfeer perfect kan neerzetten, daar weet de auteur met weinig woorden veel te laten gebeuren in het hoofd van de lezer. ‘Less is more’ is een talent dat de auteur tot in de finesses beheerst. Als illustratief voorbeeld hiervan een weergave van een volledig hoofdstuk uit het boek:
“Soms is de prop in mijn keel klein.
Soms is hij er niet.
Heel soms is hij reusachtig.
Nu is het heel soms.”
Tegenwoordig heet iedereen Sorry bestrijkt een stukje van een dag en is in staat om de lezer een goed beeld te laten vormen van het uit elkaar gevallen gezin en de omstandigheden waarin de personages hun leven leiden en beleven, zonder dat dit wordt verteld. Dat vind ik persoonlijk de kracht van dit boekje. Je hoeft het niet op te schrijven om het toch te laten weten en voelen, lijkt het credo te zijn.
Als vader van een samengesteld gezin met een dochter in dezelfde leeftijd als Bianca, kan ik haar geworstel als authentiek betitelen. ‘Te groot voor servet en te klein voor tafellaken’, zegt mijn moeder altijd. En precies dat is hoe Bianca wordt neergezet door de auteur. Qua handelen en qua gedrag en zeker qua gedachten. Ook ik word dagelijks verrast door de enerzijds buitengewone volwassen uitlatingen van een pubermeisje die anderzijds naadloos kunnen worden opgevolgd door schaamteloos kinderlijk gedrag.
Eindoordeel
Het verhaal is kort en zweeft nog geruime tijd na in mijn hoofd en hart. Mijn vaderhart gaat harder kloppen en ik zou dolgraag mijn beschermende armen om Bianca willen heenslaan. Ze mist in mijn optiek veel liefde en aandacht en heeft het nodig. Ook al zal ze zelf hoogstwaarschijnlijk zeggen dat dit anders is. De auteur heeft weinig woorden nodig, zoals aangegeven, en dit geeft veel ruimte aan de lezer. Het boek lijkt daarmee ultiem geschikt om over na te praten met andere lezers. Iedere lezer heeft aan het eind van het boek vermoedelijk een andere conclusie getrokken.
Dat brengt mij bij mijn dilemma. De behoefte om erover met elkaar in gesprek te gaan, in combinatie met het voor de jeugd perfecte uiterlijk (lees: dun boek), maakt het ogenschijnlijk interessant voor scholieren en klassen om te lezen en het erover te hebben. Aan de andere kant heb ik het beeld dat het meer een volwassen publiek aanspreekt dan de jeugd. Ik heb op internet gezocht wat de doelgroep is. En dat is de vraag die bij mij blijft hangen. Is het vooral voor kinderen of voor volwassenen? Mijn mening is dat het voor zowel volwassenen als voor grote servetten geschikt is. Ik vermoed ook dat beide groepen er iets ander zullen uithalen. Ik geef het boek vier alomvattende sterren.
Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
“Just a small town girl, livin' in a lonely world
She took the midnight train goin' anywhere
Just a city boy, born and raised in south Detroit
He took the midnight train goin' anywhere”
(Journey – Don’t Stop Believin’)
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Peter van Bavel
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
