Een afgerond geheel

In dit vierde deel van de Cazeletkroniek dat speelt net na de tweede wereldoorlog, worden de verhaallijnen van de hoofdpersonen die in het eerste deel zijn opgezet, afgerond en afgehecht. Ieder kiest na afloop van de oorlog zijn eigen richting, beïnvloed door hetgeen er in de eerste drie delen al is gebeurd.

Wanneer je terugkijkt zie je dat de meeste personages een grote ontwikkeling hebben doorgemaakt in de afgelopen tien jaar, volwassen zijn geworden, keuzes hebben gemaakt en ervaren wat de consequenties daarvan zijn. Howard weet de familieleden als geen ander tot leven te brengen, via heldere dialogen en door het verhaal vanuit de perspectieven van verschillende personages te vertellen. Gaandeweg vervolmaakt ze deze stijl. Geen wonder dat je de Cazelets na vier delen bijna als een echte familie ervaart en eigenlijk gewoon door wilt lezen!

Of zoals Clary uitlegt waarom ze niet blij is om een boek te beëindigen: ‘Nou, het is een soort afscheid van de mensen erin. Ik zeg hen gedag. Ik ben aan hen gewend geraakt. En ik heb er sowieso een hekel aan om afscheid van mensen te nemen.’

Gelukkig heeft Howard nog een vijfde deel geschreven!