Indrukwekkend

Het boek begint met politie aan de deur van Marjolein die net haar baby Merel zit te voeden. Marjolein voelt dat de politie met een vreselijke boodschap komt en sluit zich gelijk af voor die boodschap. Ze kan zich niet laten gaan. Ze weet dat haar geliefde partner Elise al lang van plan is om zelfmoord te plegen. Elise lijdt vreselijke pijnen door de ziekte van Lyme. Ze redt het niet meer hoewel ze veel van Marjolein en de kinderen houdt. Marjolein weet zeker dat de politie met de boodschap komt dat Elise is overleden. Marjolein laat zichzelf niet toe om te rouwen. Ze stampt door het leven met de zorg voor haar kinderen Valentijn en Merel. Ze wil sterk blijven. Maar Marjolein houdt dit niet vol. Ze is haar geliefde verloren en heeft zichzelf niet toegestaan om te rouwen. “Laat haar los” gaat over het rouwproces wat Marjolein in de loop der jaren doormaakt. Het loslaten van haar innig geliefde partner. Een boek dat je bij blijft. Ik heb “Beet” niet gelezen maar ben er nu gelijk aan begonnen omdat ik na “Laat haar los” toch met een aantal vragen bleef zitten. Tijdens het lezen had ik al sterk het gevoel dat je zo’n rouwproces zelf moet hebben doorgemaakt. Hoe kun je anders zo aangrijpend schrijven?