Wreed gevoel voor humor

Heel korte hoofdstukjes geschreven vanuit steeds een ander personage. Het lijkt eerst irritant, maar na 20 bladzijdes ben je gewend. Toch blijft dit boek een hele kluif. Omdat het zo dik is, maar ook omdat het zo heftig en wijdlopig is. Zoveel pagina's die maar 24 uur op één locatie beschrijven.

Doordat die locatie een Duits concentratiekamp is, terwijl het rode leger er al aankomt om het op te rollen, gebeurt er echter genoeg. Je moet een sterke maag hebben om dit boek te kunnen lezen, want Bert Natter beschrijft de gruwelijkheden van het kamp tot in detail, en soms zelfs met een wreed gevoel voor humor. Die humor laat de banaliteit van het geweld goed uit de verf komen, maar is naar mijn smaak wel érg cynisch.

Al lezende doe je wel behoorlijk wat inzichten op. Je hoort vaak dat genocide ontstaat doordat mensen een ander volk of ras niet meer als menselijk zien. De auteur laat echter heel knap zien dat dat het probleem helemaal niet is. Het probleem is dat heel veel mensen geen enkele menselijkheid in zich hebben. Als die elkaar ook nog vinden in één of andere ideologie én samen aan het roer van een land komen te staan ... dan gebeurt er precies wat er in dit boek gebeurt (of momenteel op diverse plaatsen in de wereld.)

Het humoristische en zelfs kluchtige aspect had niet per se van mij gehoeven (al is het altijd nog beter dan zogenaamde "holokitch"). Maar verder: een aanrader!