Geen indruk.

‘Ik ben er niet’ is de welkomstboodschap op de voicemail als Simon zijn telefoon niet kan opnemen. Deze getalenteerde en creatieve jongeman woont samen met zijn vriendin Leo(ntine) in Brussel en ze hebben het goed samen, verliefd als ze zijn.

Maar Simon lijdt aan psychoses en dat komt volop tot uiting nadat hij onverwachts ontslag neemt bij het ontwerpbureau waar hij werkt om voor zichzelf te beginnen. Na een razende start met wilde en goede ideeën kan hij zelf razend worden om bepaalde omstandigheden die hij zich inbeeldt, die er niet zijn. In zijn grote achterdocht verdenkt hij oud-collega’s, vrienden, de meteropnemer en wie al niet dat ze samenspannen om hem tegen te werken en zijn goede werk en bedrijf te saboteren. De verhouding met zijn vriendin Leo komt zwaar onder druk te staan, de liefde neemt af en Leo gaat onder een pseudoniem een column schrijven over hem en de gebeurtenissen met hem, waarbij enige overdrijving de columns nog meer spektakel geven.

Een door Simon gekidnapte baby van een vriendin geeft een thrillerachtig effect, zeker omdat de auteur met vele cliffhangers in afwisselende hoofdstukken er voor zorgt dat de lezer tot scheurend toe steeds sneller pagina’s gaat omslaan wat de rust en diepgang van het verhaal geen goed doet om met een desillusie te eindigen. Na een maand kwam ik de titel weer tegen en dacht waar ging dat toch weer over? Geen indruk gemaakt.