Prima debuut

Het boek De zwarte koningin lijkt door de titel te gaan over Catherine de Medici, en hoewel zij wel een grote rol in het boek heeft, gaat het uiteindelijk toch meer over haar (fictieve) hofdame Fiora. Het verhaal begint in haar jeugd, maar eigenlijk begint het pas echt zodra ze al een paar jaar Catherine’s hofdame is. Op dit moment begint de ziekelijke koning haar namelijk steeds meer te vragen en heeft ze steeds hogere verwachtingen voor Fiora. Rond deze tijd ontmoet ze ook de schildersgezel Amédée, die ook een prominente rol in het boek speelt. Het boek probeert zowel de plotlijn rondom Catherine en Fiora als rondom Fiora en Amédée op de voorgrond te zetten. Hierdoor is het al snel duidelijk dat het verhaal vooral om Fiora draait, en dus niet over Catherine zoals verwacht aan de hand van de titel. Persoonlijk vind ik dit niet zo erg, maar het was voor mij al vrij snel duidelijk dat de twee plotlijnen te veel in balans waren, en dat niet een van de twee een duidelijk subplot was van de ander. Hierdoor was het voor mij niet meer duidelijk wat nou precies de bedoeling was van het boek: of ze ons meer wilde laten leren over Catherine, of juist een liefdesverhaal op papier wilde zetten waarin Catherine toevallig een rol speelde. Beide boeken had ik (waarschijnlijk) met plezier gelezen, maar door deze strijd voor dominatie vond ik het plot het eigenlijk net niet. De schrijfstijl vond ik wel erg fijn. Zo was het goed en redelijk makkelijk te lezen, maar was het niet te moderne taal waardoor je wel het idee kreeg van een historische roman. De schrijfstijl vond ik dan ook prima bij het boek passen, ik vond het alleen jammer dat er geen duidelijk hoofdplot was. Al met al een prima debuut en vier sterren van mij. Volgende boeken van de auteur zal ik zeker een kans geven indien het onderwerp mij aanspreekt.