Interessant, maar niet boeiend

Het boek focust zich op Martha, en is geschreven vanuit een ik-perspectief uit haar ogen. Het begint na de dood van haar man, omdat ze daarna allerlei dingen over hem ontdekt waar ze geen flauw benul van had. Je zou denken dat je constant verder wil lezen omdat je benieuwd bent naar wat ze nu weer gaat vinden, of wat het verhaal is achter wat ze gevonden heeft. Helaas is dat niet zo. Het verhaal heeft hele korte hoofdstukken, en tussen de hoofdstukken wordt er ook steeds een tijdsprong genomen, waardoor het heel moeilijk wordt om goed in het verhaal te komen. Ook is het heel storend als er dan ineens wél een lang hoofdstuk tussen zit, omdat je dan gewend bent aan korte hoofdstukken. Het verhaal blijft daardoor ook heel oppervlakkig: je denkt Martha en haar gevoelens te leren kennen, maar eigenlijk is dat niet zo, omdat je heel erg op de oppervlakte blijft dwalen. De relaties met de andere personen in het verhaal ontwikkelen zich ook amper en elk hoofdstuk lijkt haast hetzelfde riedeltje met een ander geheim. Het boek is daardoor wel interessant en als je eenmaal leest kan je goed doorlezen, maar je hebt niet de neiging om het boek snel op te pakken, omdat het niet echt boeit. Het is een goed boek, maar geen boek dat ik een tweede keer zou lezen, omdat het toch wel de spanning en verrassing mist die je van een boek die draait om het onthullen van geheimen gaat.