De waarheid is de mening van de meerderheid

Henri Osewoudt, een paria met een moeizame jeugd, wordt aan het begin van de Tweede Wereldoorlog benadert door de mysterieuze Dorbeck. gedurende de oorlog doet hij gewillig dingen voor hem, maar wanneer hij na de oorlog wordt gezien als oorlogsmisdadiger en landverrader, moet hij plots zijn onschuld bewijzen. Het lijkt alsof de personage in dit boek niets meezit. Dit conflict is zowel vermakelijk als spannend, en neemt constant wendingen van een ander gedaante aan.

Dit werk neemt een gerechtvaardigde plaats in binnen de Nederlandse literatuur. De schrijfstijl is koud doch vermakelijk. Je merkt dat Hermans hangt naar een traditionele woordkeuze. Juist dat gaf het boek voor mij een speciale sfeer. Het zit vol met wendingen en uiteenlopende conflicten. Aan het einde ben je verbluft, en vraag je je af wat je nu eigenlijk hebt zitten lezen.
Een typisch element van Hermans' werken zit ook overduidelijk in dit verhaal verwerkt. De chaos van de maatschappij; het individu tegen een chaotische samenleving. De onbegrepenheid. Hoe dan ook, ellende en chaos.

Een realistisch en authentiek boek, waar sommige mensen de maatschappij in zullen herkennen, en andere misschien ook wel niet, want het wordt volgens mij vooral gelezen door onschuldige jongeren die niet veel herkennen of begrijpen. Dat is dan zonde.