Drukkende verwachtingen

Een aangenaam eentonig leven: overdag uren in bed liggen, om te ontsnappen aan de drukkende verwachtingen die de maatschappij aan je stelt als volwassen man - het Oblomowisme.

Oblomow, een luie Russische kerel met weinig levenservaring, is zijn hele leven al een kind. Ook wanneer hij al ouder wordt en men van hem verwacht, dat hij enige verantwoordelijkheid heeft, doet zijn bediende Zachar nog zijn laarzen uit en brengt hem zijn soep. Hij ligt de hele dag in bed, en vermaakt zich vooral met de minst inspannende dingen.
Niet omdat hij werkelijk heel erg lui is of zonder motivatie zit, maar vooral om te ontsnappen aan de verwachtingen die de maatschappij aan hem stelt als volwassen man. Hij heeft een vervallen landgoed, maar hoewel hij goed doorheeft dat het zijn plicht en taak is, hiermede aan de slag te gaan en het te gaan onderhouden, moet hij er niet aan denken, en schuift hij een urgente brief bij wijze van spreken achter de kast en gaat weer liggen op zijn divan.
Zijn Duitse kameraad Stolz is in alle opzichten juist zijn tegenovergestelde wederhelft. Hij is een zeer actief man met het verlangen en de drang, om aan elke uiterlijke bezigheid deel te nemen en overal heen te reizen voor zaken of genot. Wanneer Stolz eens in de zoveel tijd op bezoek komt bij Oblomow, probeert hij hem dan dan ook altijd uit de penarie te helpen en aan te zetten tot daden.
Oblomow raakt in een soort hechte relatie met een dame genaamd Olga. En dat kan met zijn naïve, tedere persoonlijkheid natuurlijk niet lang goed lopen. Op een gegeven moment krijgt zijn bijzondere onverantwoordelijke karakter ook vat op deze relatie , en durft hij haar niet meer onder ogen te zien - omdat hij weet, dat hij moet voldoen aan bepaalde verwachtingen en eisen, maar dit niet doet.
Stolz vind hem maar noodlottig. Hij heeft zijn karakter goed doorgrond, en heeft er zelfs een naam voor bedacht: Het Oblomowisme.

Dit boek is weliswaar een lange zit, met enkele langdurige hoofdstukken die maar niet lijken op te houden. Andere hoofdstukken lopen echter weer ongekend snel. Bovenal getuigt dit verhaal van een groot begrip en inzicht in het handelen van de mens. Vele mensen zullen zich herkennen in Oblomow. Aan het eind voelde het voor mij als het slot van een lange televisieserie: met het plotselinge besef, hoeveel er wel niet gebeurd is in dit fantastische verhaal, en hoeveel alles wel niet veranderd is.

Beslist een klassieker.