Ik ben de dood

Ik kan alleen maar zeggen: wat heeft deze auteur een ziek brein! Ik sta iedere keer versteld van het feit wat hij allemaal bedenkt dat er gaat gebeuren in een van zijn thrillers.

Nu ook weer weet hij mij te verassen, nou dat zeg ik niet helemaal goed, ik denk eerder dat hij ervoor zorgt dat het kippenvel over mijn lichaam gaat wanneer ik erachter kom hoe de moordenaar in dit boek zijn slachtoffers weet te martelen. Iedere keer denk ik, wat heeft hij nu weer voor ons in petto. En ook in dit zevende deel waarin Robert Hunter de hoofdrol speelt weet hij me nog te overrompelen.

Hunter krijgt de zaak toegewezen wanneer het tweede slachtoffer aan het licht komt. Hij heeft al direct door dat hij snel moet zijn, want er zullen nog meer slachtoffers volgen. Wanneer het dan ook nog eens persoonlijk wordt bijt hij zich vast in de zaak om de onderste steen boven te halen.

De moordenaar geeft steeds kleine puzzelstukjes weg door middel van zijn slachtoffers en wat hij achterlaat. En het is aan Hunter en Garcia om deze in elkaar te leggen en het op te lossen. Er zit een lekkere vaart in het verhaal en door de opbouwende spanning wil je blijven lezen. Ik kan alleen maar zeggen, het is de auteur weer gelukt.