Saaie irritatie

Leif Gustav Willy Persson is één van de beste thrillerschrijvers van Zweden. Zo wordt beweerd. Zijn Nederlandse uitgever vindt hem zelfs tot de top 1 behoren. Zou je wellicht best kunnen stellen. Als je van thrillers zonder spanning houdt.
Nadat het lichaam van een aspirant-agente is gevonden in de Zweedse plaats Växjö, wordt de lokale politiemacht versterkt met een team van de rijkspolitie uit Stockholm. Dit team wordt geleid door de immer slechtgemutste alcoholist Evert Bäckström. Weken gaan voorbij zonder enig zicht op de werkelijke dader. Bäckström wijt dit voortdurend aan zijn sukkelige en incompetente collega’s. En neemt vervolgens nog een koel en welverdiend blikje bier.
Tot zover de belangrijkste verhaallijn van Linda. Veel spannender wordt het niet in de ruim 500 (!) pagina’s. De lezer gaat van wachten over naar smachten naar die ene verrassende plotwending die van deze auteur een topper maakt. Tevergeefs. Het begin is nog best lezenswaardig door de vele details die zowel van de moord, haar oplossers als de verdachten gegeven worden. Ook het gemopper van Bäckström op zijn collega’s is zeer amusant. Totdat het gênant en irritant wordt, omdat hij zelf totaal niets presteert.
Begrijp me goed, ik snap dat Persson vooral een aanklacht tegen het justitiële systeem heeft willen schrijven. Maar als dat in de vorm van een thriller moet, is het zorgen voor spanning een belangrijke eis. Daarnaast kunnen vraagtekens worden gezet bij de geloofwaardigheid van het verhaal. Zou het echt zo zijn dat de wereld van de politie grotendeels bestaat uit onhandige vrouwenhaters, omhooggevallen luilakken en ongeïnteresseerde bierdrinkers? Misschien had Persson dan beter een column kunnen schrijven voor de grootste krant van Zweden, ‘Dagens Nyheter’. Kun je snel doorbladeren naar iets anders als het je niet interesseert. Of als je gelooft dat de mens in basis goed is.
Als roman had Linda mogelijk een sterretje meer gekregen, want met de schrijfvaardigheid van Persson is niets mis. Maar liefhebbers van verhalen in de "crimezone" doen er goed aan dit boek te laten liggen waar het ligt.