Een grote mooie rare familie

Wat een vreemd begin was dit zeg, het duurde echt best wel lang voordat ik echt in het verhaal zat.
Dat ik een idee had waar het over ging, maar eerlijk is eerlijk, ik ben er nog niet helemaal achter.

Het boek gaat over Merit en haar rare familie, ze hebben allemaal wel speciale dingetjes, maar eerlijk is eerlijk, heeft elke familie dat niet gewoon.
Als het tegenzit bij Merit, gaat ze bij de antiekwinkel een nieuwe trofee halen, bijvoorbeeld een trofee dat iemand 3de is geworden bij de plaatselijke sjoelwedstrijd, Op een dag komt ze bij haar trofeeënjacht Sagan tegen, een jongen voor wie Merit gelijk valt, enige probleem is dat als hij het vriendje is van Merits tweelingzus Honor.
Gaandeweg in het verhaal leren we de rest van de familie nog beter kennen, met nog een oudere broer, tweelingzus, vriendje van haar zus, klein stiefbroertje, moeder, vader en zijn nieuwe vrouw die met zijn allen in een huis wonen, wat herkenbare taferelen teweeg brengt.

Ondanks dat ik wat moeite had om in het verhaal te komen, het pakte mij niet, maar dit lag meer aan mij dan aan het boek denk ik, want de schrijfstijl van Hoover is wel echt fijn, de herkenbaarheid van het familieleven, maar ook van de struggles die je kunt hebben tijdens je leven.
Colleen Hoover laat je stilstaan wat normaal is en wat nu eigenlijk niet normaal is, maar ook waarom je normaal zou willen zijn.

Toch was het weer een fijn boek van Hoover, al had ze mij met Nooit meer echt compleet overdonderd, waren mijn verwachtingen ook iets te hoog, en soms lees je een boek op een moment wat daar niet het juiste voor is.
Het einde liet mij wel beseffen dat je vooral ook gewoon genieten!

Het is ook mooi, dat Colleen Hoover, heftige onderwerpen niet schuwt, waardoor een boek extra bij je binnenkomt, maar waardoor ze vooral meer bekendheid aan bepaalde problemen geeft, waardoor er misschien wat meer begrip is voor mensen die daar last van hebben.