Lekkere zomer-roman.

Dit is het eerste boek van de serie Alfa-vrouwen van Nan Adams.
Als Geraldine tijdens het verjaardagsfeest van haar overgrootmoeder Beatrice een telefoontje krijgt over een verloren gewaande Alfa Romeo van haar familie, de Caramba en dit deelt met haar moeder en overgrootmoeder, krijgt ze vreemde reacties.
Ze besluit haar overgrootmoeder te bevragen, waarom en naar het verhaal van deze Caramba.
Dan volgt een verhaal wat ons mee terug neemt in de tijd, naar 1929. We volgen Beatrice door haar geschiedenis heen, via Italië, Nederland en de Verenigde Staten.
Een boek wat leest als de Zeven Zussen serie van Lucinda Riley. De liefhebbers daarvan zullen hier zeker van genieten.
De levensgeschiedenis van Beatrice verweven door de gebeurtenissen van de twintigste eeuw heen, zoals de Tweede Wereldoorlog heen.
Wat mij opviel, dat er een hoog tempo in het boek ligt. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op, zonder enige diepgang. Op het einde van het boek is er wat meer ruimte voor emoties, zoals teveel drankgebruik, zij het kort.
Wat mij ook opviel en wat irriteerde, is dat bijna alle personen knap en succesvol waren of werden, op welk gebied dan ook. En dan krijg je ook, naar mijn idee, onnodige vermeldingen als de stof van een jurk of het merk van een handtas.
De schrijfstijl van Adams is wel prettig en vlo en het boek leest gemakkelijk weg. Ondanks de hierboven genoemde opmerkingen. Het boek heeft een wat open einde, maakt dan toch wat nieuwsgierig naar een vervolg.
Daardoor een 3 en een halve ster, ook al kan dat niet hier. Maar geen 4 sterren, dan zou ik andere boeken tekort doen. Kom ik uit op 3 sterren. Ook verdiend