Recensie Lustrum

Lustrum (=Latijns voor ‘periode van vijf jaar’), vijf jaren uit het leven van de beroemdste redenaar uit de klassieke oudheid worden hier verteld. Alles begint met een huiveringwekkende gebeurtenis aan de vooravond van Cicero’s inhuldiging als consul. Door vele mensen werd deze ontdekking als een slecht voorteken voor zijn consulaat beschouwd. Is hij er alsnog in geslaagd om zijn rol als consul succesvol te vervullen? Hoe ging Cicero om met de crisissen tijdens zijn consulaat? Hoe werd Cicero’s leven bedreigt door zijn politieke vijanden? Hoe kon hij aan deze dreiging ontsnappen? In dit boek wordt het allemaal uitgelegd. Soms op een langdradige manier, maar wel zo dicht mogelijk aansluitend tegen de feitelijke gebeurtenissen. Op deze manier lees je niet alleen een interessante thriller over een inspirerend figuur, maar je breidt je kennis over de Romeinse politiek en justitie ook uit.

Ik heb dit boek gelezen, omdat dit aangeraden werd door mijn leerkracht Latijn om Cicero’s redevoeringen beter te begrijpen. Het is dus vanzelfsprekend dat dit boek gaat over de Romeinse redenaar en politicus, Marcus Tullius Cicero. Meer specifiek, het boek gaat over vijf jaar uit het leven van Cicero (vandaar de titel Lustrum, wat periode van vijf jaar betekent). Dit boek is het tweede deel van de Cicero-trilogie geschreven door Robert Harris. Deze man is een voormalig journalist en heeft al belangrijke prijzen gewonnen met zijn columns; hij is het schrijven dus niet vreemd. Als auteur schrijft hij vooral fictie, maar hij heeft ook een 5-tal non-fictie boeken uitgegeven.
Ik heb ervan genoten om dit boek te lezen, maar een nadeel is dat er bijzonder veel personages in voorkomen. Zelfs iets te veel om van iedereen te onthouden wie ze zijn en wat hun relatie is tegenover de andere personages, waardoor het soms moeilijk wordt om het verhaal goed te begrijpen. Dit probleem wordt wel grotendeels opgelost door de “dramatis personae” die achteraan in het boek staat en waarin kort beschreven wordt wie iedereen is. Vooral in het begin was dit register heel handig, omdat er de eerste honderd bladzijdes voortdurend nieuwe namen bijkomen, maar natuurlijk stopt niemand graag met lezen om in de dramatis personae op te zoeken wie dat wie is.
Door het grote aantal personages zijn veel personages niet heel goed uitgewerkt. Dit is soms jammer, omdat het dan moeilijker is om je in te leven in wat er met die persoon gebeurd. De hoofdpersonages (Cicero en Tiro) zijn daarentegen wel goed uitgewerkt. Ook rond hun vriendschap wordt veel geschreven. Dit is leuk, omdat je zo een soort van band opbouwt met deze personen en ook met de vriendschap die zij hebben.
Het vertelperspectief van dit boek is verrassend, maar zeker geslaagd. Dit verhaal is geschreven door de ogen van Tiro, de slaaf/ vriend / secretaris van Cicero. Dit is een goed vertelperspectief, omdat het leuk is om Cicero zijn leven te volgen, zonder dat je in zijn gedachten zit.
Wat dit nog extra leuk maakt, is het feit dat Cicero en Tiro een zeer goede band hadden in tegenstelling tot de meeste Romeinse slaven met hun meester. Door hun goede relatie kom je ook meer te weten hoe Cicero is als persoon en niet alleen hoe hij was als politicus, zoals iedereen hem al kent. Je leert ook wat bij over het leven als slaaf in de klassieke oudheid.
Het verhaal was leuk om te lezen, maar het is geen echte thriller. Dit boek is eerder een deel van Cicero’s biografie, want telkens als er een gevaar dreigt en het even spannend wordt, volgen er vele bladzijdes met uitleg over hoe dit gevaar ondermijnd wordt. Dit was deels te verwachten, omdat de auteur ook verteld dat hij zich zo veel mogelijk wilt houden aan de waargebeurde feiten. Er zit natuurlijk wel fictie in het boek, maar dit kan nooit heel extreem worden, omdat het verzonnen verhaal wel in het waargebeurde verhaal moet passen. Naast het feit dat het boek geen echte thriller is, is het verhaal wel interessant en leuk om te lezen, zeker als je geïnteresseerd bent in de Romeinse samenleving, politiek en rechtspraak, omdat dit boek vol zit politieke en juridische problemen. Als dit onderwerp je niet interesseert raad ik dit boek niet aan, omdat het verhaal dan snel saai zal worden.

Is dit boek nu een aanrader of niet?
Het hangt een beetje af van je interesses.
Als je opzoekt bent naar een goede thriller met veel actie, dan is dit boek geen aanrader, omdat er nooit echt een moment komt waarbij de spanning voor een tijdje stijgt, omdat elk gevaar meteen wordt ontmanteld door vele bladzijdes uitleg. De manier waarop het verhaal verteld is, lijkt ook meer op een biografie dan een thriller.
Ook als je een luchtig boek wilt lezen dat goed vlot leest zonder te veel te moeten nadenken is dit boek niet geschikt, omdat er regelmatig een Latijns begrip in komt waarvan je de betekenis moet opzoeken of je moet ook af en toe opzoeken wie dat wie was, dus op dat gebied leest het niet heel goed door, maar op gebied van taal leest dit boek wel goed door.
Als je geïnteresseerd bent in de klassieke oudheid dan zal je dit boek waarschijnlijk wel leuk vinden, maar dat wil niet zeggen dat interesse voor de Romeinen noodzakelijk is om dit boek leuk te vinden, want Cicero is een heel inspirerende figuur, wiens verhaal ik met veel plezier gelezen heb.