Een verhaal zonder waardeoordeel.

Kristien Hemmerechts heeft destijds veel kritiek gekregen bij het verschijnen van dit boek. Ze zou Michelle ( vriendin, partner, medeplichtige van Marc Dutroux) te menselijk willen maken en zodoende van de lezer begrip vragen voor haar daad. Totaal onterecht naar mijn mening.

Ik vind niet dat Hemmerechts het voor Michelle opneemt c.q. haar gruweldaad probeert goed te praten ( waarom gaf ze wel de honden te eten maar niet de kinderen waarvan zij wist dat ze de hongerdood stierven in de kelder?). De kracht van dit boek is juist dat ze niets wil verklaren, geen sympathie/ begrip etc. vraagt, Ze laat die ruimte geheel aan de lezer om dat wel/ niet in te vullen met hun eigen (voor) oordeel..

Doordat het gebracht wordt alsof het verhaal door Michelle zelf verteld wordt kun je er niet aan ontkomen dat er gaandeweg een menselijk beeld van haar gevormd wordt dat dieper gaat dan alleen gebaseerd op de info. uit de media. Veel ( fictieve ) uitspraken die ze Michelle laat doen geven stof tot nadenken. Waarom doet een persoon datgene wat hij doet, vanuit psychologisch standpunt sinds mensenheugenis een bijzonder interessante vraagstelling. Het boek geeft stof tot nadenken, als je daarvoor openstaat..

Ze geeft een kijkje in wat er mogelijk gespeeld heeft in het hoofd van Michelle. Zonder waarde of vooroordeel.