Ai

Slecht uitgewerkt. Toen ik op de achterflap van het leesexemplaar zag staan ‘Voor liefhebbers van Donna Tartt en Joël Dicker’ keek ik gelijk spottend naar de beperkte dikte van dit boekje. Driehonderd pagina’s is niet heel erg gering, maar Tartt en Dicker draaien daar hun hand niet voor om. Donna draag ik op handen en ook het eerste boek van Joël Dicker liet me van mijn stoel vallen (we zwijgen over de tweede). De dikte maakte natuurlijk in principe niet zoveel uit als het verhaal sterk en compact was geweest.

Maar dat is hem nu juist. Dit boek had baat gehad bij meer dikte. Er zijn drie personen die na elkaar de zaak Wieder proberen op te lossen en al deze personages worden slechts kort toegelicht. Ze krijgen geen diepte. Ook de personages die betrokken zijn bij de moordzaak blijven vlak en hierdoor wordt het een soort leven Cluedo. De boeken van Tartt zijn bijvoorbeeld iets slomer omdat elk personage goed uiteen wordt gezet. Hierdoor wordt de tempo vertraagd maar krijgt het boek veel meer diepte. Dat miste ik hier toch echt. Jammer.

Daarbij vond ik het niet best geschreven, maar dat kan ook goed aan de vertaling liggen, dat weet je nooit. Het verhaal was dus wel vrij vlot maar ik vond het niet bijzonder spannend en was maar matig geïnteresseerd in de afloop van het alles. Al met al weinig origineel al zie ik nog wel een brokje potentie voor de 'Grote Hollywood-filmdeal’. Dit deed het niet voor mij. En als je dan probeert te adverteren met Donna Tartt en Joël Dicker is dat een beetje pijnlijk. Laatste alinea vol slechte beeldspraak was ook pijnlijk. Toch redelijk snel doorheen gelezen, las wel prima weg, op die ergenissen na. Ben benieuwd wat de rest van de lezers in januari vindt.