Beetje vreemd, allemaal.

Tja, ergens snap ik de charme van dit boek wel. Een vader die op zoek gaat naar de reden dat zijn zoon zichzelf van het balkon gooide. Dit is roman met grootse thema’s en gebaren. Het verhaal deed me verder niet zo veel.


Het onzichtbare geluk van andere mensen is geen onprettig boek om te lezen, het leest makkelijk weg en het heeft originele karakters. Maar deze karakters zijn ook allemaal wel erg raar en onsympahtiek. Ook het verhaal ontwikkelt zich op een rare manier, maar gelukkig wel chronologisch. Het is prima te volgen maar de clou van het hele verhaal kon me halverwege het boek al niet echt meer schelen en toen die eenmaal onthuld werd snapte ik er ook nog eens niets van. Ik zou dit boek noch aanraden noch afraden. Ik vond het niet per se verspilde tijd maar zou niet zo snel weer een boek van Manu Joseph oppakken. Ik denk wel dat dit misschien iets voor je is als je erg filosofisch bent ingesteld, maar surprise surprise dat ben ik niet.