Een race tegen de klok

Voor mij de eerste thriller van zijn hand maar zeker niet de laatste.
Het verhaal begint meteen met een letterlijke knal wanneer een vrouw met een bomgordel in de metro stapt. De bom gaat om 09:07 af en Oslo is in paniek. Vooral als blijkt dat de dader via journalist Jessica Blomqvist bekend maakt dat er elke 24 uur om 09:07 weer een bom af zal gaan ergens in Oslo. Het team van Holger Munch is belast met het vinden van de dader en de tijd tikt.
Munch vraagt de jonge Mia Krüger die net van de politie academie af is om hen te helpen. Haar briljante brein ziet verbindingen in hints die daders achterlaten en ze is in een eerdere zaak van onschatbare waarde gebleken.
Hun onderzoek leidt hen naar de slachtoffers waar de dader voorwerpen achter gelaten heeft. Mia probeert erachter te komen wat de dader met de voorwerpen probeert te zeggen, maar het kost haar veel moeite.

"De puzzelstukjes wilden in haar hoofd maar niet op hun plek vallen."

In een race tegen de klok waarbij je in spanning de bladzijden omslaat en er meerdere schijnbaar willekeurige slachtoffers vallen lijkt het bijna onmogelijk om de dader te pakken te krijgen. Wie is het en waarom doet de dader dit?

Een meeslepende schrijfstijl die je niet alleen meeneemt in het onderzoek, maar juist ook in de levens van de personages. Mia's gedachtengang en interne dialoog is heel knap gedaan en geeft je als lezer het gevoel dat je naast haar staat terwijl ze het raadsel probeert op te lossen. Munch heeft een bijna vaderlijke relatie met Mia, maar neemt haar tegelijkertijd ook heel serieus. Ik had persoonlijk af en toe wat moeite met Mia's personage, ze is 21 en heel slim maar kwam soms over alsof zij het onderzoek droeg. Als zij het niet oplost dan wordt de dader niet gevonden. Dat deed de inbreng van de anderen geen recht aan.
Verder vond ik de manier waarop bijpersonages inhoud krijgen en tot leven werden gebracht voor de korte tijd dat ze een rol spelen ontzettend goed gedaan.