De duisternis is overheersend.

In boek twee van de Young Elites serie, The Rose Society, volgen we Adelina en haar zus, vluchtend van de Daggers. Ze moet zo veel moeilijke keuzes maken en met de groeiende duisternis in haar hart gaat dat zeker niet makkelijk.

Wanneer Adelina er achter komt dat de Daggers de troon willen geven aan iemand van een ander land, komt ze in actie. Zoekend naar een eigen bondgenoten, Young Elites of niet, komt ze voor veel verassingen te staan. Toch blijft ze gefocust op haar doel: het verslaan van de Inquisitie en het overnemen van de troon, zodat geen andere Elite meer pijn hoeft te leiden, anders hoeft te zijn. Dit is echter niet haar enige drijfveer. De andere reden is haar allesovernemende haat en wrok tegen de Daggers, haar vader en alle andere mensen die haar hebben verraden. De angst en woede versterken haar krachten niet alleen, maar zijn zo veel gevaarlijker. Hoe meer Adelina haar krachten gebruikt, hoe meer ze uit controle raken. De illusies nemen haarzelf over en zijn soms niet te stoppen. Hoe kan ze weer controle krijgen over haar illusies en nog belangrijker, hoe kan ze wraak nemen op de Daggers en de troon veroveren?

Het beste aan het boek is het unieke plot. Zo veel dingen die ik zelf nooit had kunnen bedenken, zo een unieke setting. Ik genoot erg van de schrijfstijl, hoe gedetailleerd en hoe mooi de wereld daardoor ook werd. De karakters zijn allemaal veranderd in het boek. Iedereen heeft dingen meegemaakt en sommige zijn er wijzer van geworden, sommige zijn erdoor verduisterd, zoals Adelina. Haar duisternis is te veel in dit tweede deel vrees ik. Het lijkt erop dat ze iedereen maar pijn wilt doen, wilt vermoorden, met soms niet eens een goede reden. In sommige delen is ze zo harteloos waarin ze in andere delen zoveel spijt, angst en verdriet heeft. Bij haar duisternis denk ik soms, waar is haar common sense? Dan moet je jezelf even herinneren dat dat nou eenmaal deel van haar krachten is. De duisternis was bijna overal, in elke keuze, in elke gedachte. Daarom werd het voor mij wat minder in dit deel. Soms werd het zelfs een beetje vervelend. Ze had zich wel wat meer kunnen verzetten en betere keuzes kunnen maken. Soms werd het boek ook zo chaotisch door alle dingen die er gebeurden en kon ik het niet meer bijhouden. Door de echt heftige veranderingen en keuzes die de karakters maakte werd het helaas voor mij soms even ongeloofwaardig. Toch ga ik nog verder met boek 3, hopend dat de duisternis wat afneemt.