Sfeervol ontroerend

Wat een mooi sfeervol en ontroerend boek is dit. Ik heb het achter elkaar uitgelezen en er van genoten. Het boek straalt rust uit en een prettige sfeer. De rustige omgang van Leo (die nog steeds rouwt om zijn overleden vrouw) met de “autistische” Martino. De ontwikkeling van deze bijzondere jongen in de bergen, in de omgang met dieren en in de omgang met de oude Augusto, die hem heel veel leert. Prachtig om te zien hoe deze jongen, die in zijn jeugd in de steek gelaten is, helemaal opbloeit en ondanks zijn “Asperger” leert om zich als een “normale” jongen te ontwikkelen. En hoe Leo het verlies van zijn vrouw Chiara steeds beter een plek kan geven. Mooi ook hoe Leo en Martino naar elkaar toe groeien.