Goed bedacht en geloofwaardig, maar iets te kort door de bocht.

maar in de uitwerking gaat Ross wel iets te kort door de bocht. ,Een jaar geleden, op 6 mei, werd Pim Fortuyn doodgeschoten in het Hilversumse Mediapark. Een gebeurtenis die Nederland volledig op zijn kop zette. Nu een jaar en twee verkiezingen later naderen we de eerste Fortuyn herdenkingsdag en de eerste op Fortuyn romans liggen in de winkel. Doorgeschoten van René Appel is gebaseerd op de gebeurtenissen rondom het fenomeen Fortuyn, alleen noemt hij de man anders. En natuurlijk kon factie-schrijver nummer 1, Tomas Ross, niet achterblijven. Gebaseerd op het scenario dat hij schreef voor een film van Theo van Gogh, heeft Ross een roman afgeleverd in een paar weken tijd. En het is zijn uitgever dan godzijdank nog gelukt om nog net op tijd het boek De zesde mei in de winkel te krijgen. Enkele dagen voor de beruchte 6 mei.

Ross die bekend staat om zijn relatief 'moeilijke' boeken doorbreekt zijn eigen traditie en heeft met De zesde mei een behoorlijk vluchtige en eenvoudige roman afgeleverd. Veel woorden om de setting te duiden waren niet nodig, niet verwonderlijk want de hele Fortuyn hype staat nog bij menigeen in het geheugen gegrift. Ross noemt de mensen bij de naam, anders dan Appel die er echt een eigen wereld voor heeft gecreëerd. Eigenlijk gaat het verhaal van Ross over Anke Luyten, een ex-milieuactiviste die na enkele jaren gevangenschap weer op vrije voeten komt en gevraagd - of eigenlijk gedwongen - wordt te infiltreren in haar oude actiegroep. De BVD heeft sterke vermoedens dat men daar bezig is met het beramen van een moord. Een andere hoofdpersoon is Jim de Booy, een uitgerangeerde persfotograaf, die bezig is met een fotoreportage over het fenomeen Fortuyn. Ross maakt echt mensen van zijn personages, maar neemt ook geen blad voor de mond als het gaat om uitspraken van en over bekende politici.

Toch vind ik het lastig om een echt oordeel te geven over dit boek. Ik heb het boek in een adem uitgelezen, maar dat is voornamelijk toe te schrijven aan mijn nieuwsgierigheid naar de complottheorie van Ross. Het boek heeft het vluchtige van een filmscenario behouden, zonder dat er nu direct 'bezuinigd' is op het vormgeven van de personages. Het uiteindelijke complot achter de moord op Fortuyn is goed bedacht en geloofwaardig, maar in de uitwerking ervan gaat Ross wel iets te kort door de bocht. Een goed boek om kennis te maken met het factiegenre van Ross, maar ik zou mij kunnen voorstellen dat de ware Ross-fan hierdoor niet echt wordt gegrepen.