Idee 100%, uitvoering 30%

Ik kreeg dit boek als een recensie-kopie, waarvoor dank aan Rebellion Publishing.

Het verhaal gaat over Shine, een wees zonder magische krachten in een familie vol er mee. Ze woont bij haar exentrieke tante en telepathische kat. Hun familie arriveert voor het jaarlijkse Fertility Festival en Shine wordt in een mysterie gegooid met spionnen en speelvolle magie. Ze moet kiezen waar haar loyaliteit ligt. Daarnaast ontmoet ze ook Shadow, een Outlander van Ghostland, die nog meer problemen met zich meebrengt.

Met de flaptekst te lezen hoopte ik op een creatief fantasy verhaal dat speelvolle magie neemt en het mengt met mysterie en loyaliteitsvragen. De belofte van een feministisch trekje en seksuele positiviteit betekende ook veel voor mij. Ik kan auteurs die dit proberen te schrijven alleen maar toejuichen.

Maar door dit boek te lezen werd ik geconfronteerd met tegenstrijdige gevoelens. De auteur beweert "sterke vrouwen te schrijven". Jammer genoeg zijn die nergens in zicht hier. De meerderheid van karakters zijn respectloos en onsympathiek. Ze missen enorm veel ontwikkeling. Shine, bijvoorbeeld, is het soort dat mensen negeert wanneer ze duidelijk aangeven zich niet makkelijk te voelen bij wat ze doet of zegt. Ze blijft doen wat ze doet voor haar eigen voordeel. Stukken in dit boek worden hierdoor heel vaak onsmakelijk en het helpt haar niet dat dit boek in eerste persoon is geschreven. Ik kan een personage dat mannen bespiedt tijdens het wassen geen sterke vrouw noemen. Vrouwen vechten al jaren om dergelijk gedrag niet meer te hoeven pikken, dan is het niet nodig dat een boek de rollen nog eens omdraait. Seksuele positiviteit is goed, maar ik vind het ongelofelijk asociaal als iemand het op anderen forceert. De dynamiek tussen Shine en Shadow is daarnaast ook echt heel oppervlakkig en discriminerend. Shine praat, en denkt, regelmatig over Shadow zijn huidskleur (waar ze het "ziekelijk wit" noemt) en grammatica. Ik kan begrijpen dat Shine haar personage zich zo gedraagt omwille van opvoeding en cultuur, maar ik kan het niet aanvaarden omdat haar personage niet wordt ontdekt op een gevoelig menselijke manier.

Ik denk dat ik begrijp wat de auteur hier wilde doen. De eerste hoofdstukken beloven een wereld gebaseerd op disriminatie en personages die met hun gedrag geconfronteerd worden, wat resulteert in hun ontwikkeling. Het boek zou dit ook doen als het kritiek of gevolgen in de hoofdstukken zou brengen. Maar de beloofde complexiteit en avontuurlijk karakter van het boek wordt al snel uit het raam gegooid door zijn personages en de manier waarop dialoog wordt behandeld.

Het idee voor dit boek is er 100%, de uitvoering staat op 30%. De wereld van het boek wordt compleet genegeerd door oppervlakkige dialogen over dingen zoals "prick" en "sickly paleness of one's skin". Ik vertaal hier opzettelijk niet om de letterlijke woorden te geven. Het verhaal probeert te veel focus in één keer te nemen, voor een boek van maar 300 pagina's. Een goed voorbeeld is de kat van Shine, iets wat mij heel hard interesseerde, maar tegen het einde heeft ze helemaal geen nut naar het verhaal toe. Ik vraag me af waarom ze in het boek zit.

Het is ook enorm teleurstellend dat dit boek geen trigger warnings geeft voor verkrachting en incest.