Hannibal- vibes

Wie de Bill Hodges- trilogie heeft gelezen, weet hoe excentriek Holly is. Dat heeft ze onder andere ook in De Buitenstaander laten zien. Zoals altijd in de boeken van Stephen King weet de auteur zijn verhalen voorspellend op te bouwen, en dat gebeurt ook in Holly. King slaagt er telkens weer in alles zo Amerikaans mogelijk te maken. Uiteraard verweeft King er ook deze keer weer een knipoog naar zijn eerdere werk op subtiele, maar zeker aanwezige manier in. De tijdsgeest waarin de auteur zijn lezers laat dralen is overduidelijk met het thema Covid doordrenkt. Misschien zitten lezers inmiddels niet meer op dit thema te wachten. Zo af en toe wordt er even terug de tijd ingegaan. Aan de lezer om ook hier de verbinding te vinden. Hoewel er wat gemord wordt over politieke kwesties valt daar makkelijk overheen te lezen, tenminste, als je geen doorgewinterde Amerikaan bent.
Of de auteur zich door collega Thomas Harris heeft laten inspireren, laten we maar even in het midden, al kan zelfs Dr. Hannibal Lecter nog een puntje zuigen aan de beweegredenen van de dader. Het is wellicht niet heel geschikt voor veganisten en vegetariërs. Daarnaast heeft het lichte Madame LaLaurie trekjes, al is het voor de dader niet bepaald een schoonheidskwestie. Naarmate de intrigerende detective dichter bij de waarheid komt, wordt er een rollercoaster aan spannende actie in gang gezet. Dit is ook het punt dat lezers het boek niet meer weg willen leggen. Al snel heeft de lezer door dat je Holly maar beter niet kunt onderschatten, en dat er met haar niet te sollen valt. Hoewel haar acties een beetje voorspelbaar lijken te worden, is ze ook nu weer bijzonder origineel in het afremmen van haar vijanden. Ze neigt dan ook naar klassieke horror, en een sterkte maag is dan ook vereist wanneer ze uit zelfbescherming handelt. Ze is misschien niet bij iedereen een favoriet karakter. King heeft hoe dan ook opnieuw zijn lezers in zijn sinistere greep weten te houden.