Lezersrecensie
Prima overstap van prentenboek naar leesboek in rijke taal
De ober en de pinguïn valt op door zijn zwart-witte omslag met hoofdzakelijk rood als steunkleur. De hoofdpersonen staan in ongeveer dezelfde pose naast de titel en kijken naar elkaar. Ze zijn aan elkaar gewaagd, dat voel je zo. Voor de cover en ook de illustraties bij de tekst tekende Jan Jutte, onlangs nog genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs.
Het verhaal dat Joukje Akveld ondertussen vertelt, lijkt simpel, maar is dat niet. Door de afwisseling van korte zinnen met langere zinnen en levensechte dialogen schetst ze moeiteloos de sfeer, de emotie en de spanning tussen de ober en de pinguïn. Zo gaan de dialogen niet van de een zegt dit en de ander zegt dat. Nee, in tegendeel. Er wordt niet alleen iets gezegd maar ook gezucht, gevraagd, gesputterd, gebromd, gejoeld, gesist, geroepen en gemopperd.
Het is vanaf het begin duidelijk dat we te maken hebben met een eigenzinnige pinguïn. Zo eentje die er geen probleem in ziet om een mensenrestaurant binnen te gaan;-) Alles aan deze pinguïn doet denken aan mensen. Hij loopt op twee voeten, hij praat en staat zijn mannetje. Maar het blijft een pinguïn natuurlijk. Dat werkt ontregelend en dat is de ober niet gewend. Die doet zijn werk graag goed en houdt zich bij voorkeur aan alle regels.
Pinguïn doorbreekt het normale patroon en ziet het probleem niet zo. Wat mensen kunnen, kan hij toch ook. Maar als hij zich aanbiedt om ook als ober te komen werken ('Hoezo niet? Het uniform heb ik al.') laat de ober hem zien dat dat niet voor hem als pinguïn is weggelegd.
Wat blijft er dan over? Nou, je kunt wel vrienden worden. Daarmee sluit Akveld weer aan bij een geliefd thema in kinderboeken.
Het is ongelofelijk knap hoe Jan Jutte, met trefzekere lijnen deze karakters neerzet. Hij houdt dit het hele boek vast en voegt daarnaast nog scènes toe aan het verhaal op dubbele pagina's, die je echt mee moet 'lezen'. Zo is dit een volwaardig leesboek geworden dat toch een hoog prentenboekgehalte heeft. Tekst en illustratie zijn gelijkwaardig.
Dit is een prima boek voor de beginnende lezer die aan een overstap toe is van prentenboek (voorgelezen) naar leesboek (zelf lezen).
Het verhaal dat Joukje Akveld ondertussen vertelt, lijkt simpel, maar is dat niet. Door de afwisseling van korte zinnen met langere zinnen en levensechte dialogen schetst ze moeiteloos de sfeer, de emotie en de spanning tussen de ober en de pinguïn. Zo gaan de dialogen niet van de een zegt dit en de ander zegt dat. Nee, in tegendeel. Er wordt niet alleen iets gezegd maar ook gezucht, gevraagd, gesputterd, gebromd, gejoeld, gesist, geroepen en gemopperd.
Het is vanaf het begin duidelijk dat we te maken hebben met een eigenzinnige pinguïn. Zo eentje die er geen probleem in ziet om een mensenrestaurant binnen te gaan;-) Alles aan deze pinguïn doet denken aan mensen. Hij loopt op twee voeten, hij praat en staat zijn mannetje. Maar het blijft een pinguïn natuurlijk. Dat werkt ontregelend en dat is de ober niet gewend. Die doet zijn werk graag goed en houdt zich bij voorkeur aan alle regels.
Pinguïn doorbreekt het normale patroon en ziet het probleem niet zo. Wat mensen kunnen, kan hij toch ook. Maar als hij zich aanbiedt om ook als ober te komen werken ('Hoezo niet? Het uniform heb ik al.') laat de ober hem zien dat dat niet voor hem als pinguïn is weggelegd.
Wat blijft er dan over? Nou, je kunt wel vrienden worden. Daarmee sluit Akveld weer aan bij een geliefd thema in kinderboeken.
Het is ongelofelijk knap hoe Jan Jutte, met trefzekere lijnen deze karakters neerzet. Hij houdt dit het hele boek vast en voegt daarnaast nog scènes toe aan het verhaal op dubbele pagina's, die je echt mee moet 'lezen'. Zo is dit een volwaardig leesboek geworden dat toch een hoog prentenboekgehalte heeft. Tekst en illustratie zijn gelijkwaardig.
Dit is een prima boek voor de beginnende lezer die aan een overstap toe is van prentenboek (voorgelezen) naar leesboek (zelf lezen).
2
Reageer op deze recensie