Lezersrecensie
Hoe kon het zolang verborgen blijven?
Als Hanna onverwachts een avondje thuis doorbrengt wordt ze door een harde knal uit haar slaap gerukt. Haar huis staat in brand en aangezien ze sinds kort weet wie de moord gepleegd heeft waar haar vader onterecht voor veroordeeld was, heeft ze wel een vermoeden wie de dader is, maar kan ze dat (nog) niet bewijzen
“Nu pas leek ze zich te beseffen dat ze Isak in gevaar bracht. Stel dat hem iets overkwam? Dat zou ze zichzelf nooit vergeven.” Johanna Mo
Ondertussen eist ook een nieuwe zaak haar aandacht op. In juni 1999 kwam de middelbare scholier Mikael niet thuis na een avond met vrienden. Als zijn skelet twintig jaar later wordt gevonden, rijst de vraag of ze nu nog sporen kunnen opdiepen die naar de dader wijzen. Zijn er voldoende bewijzen te vinden of tast Hanna op dat vlak bij beide zaken in het duister?
Het donkere woud van Johanna Mo is het spannende derde boek van de Eilandmoorden-reeks.
Ondanks dat dit pas het eerste boek was dat ik van Johanna Mo las, kon ik er makkelijk instappen en het verhaal goed volgen. Er was, behalve spijt dat ik deze serie niet eerder had ontdekt en het voornemen om de eerste twee delen alsnog te gaan lezen, geen enkele belemmering om van Het donkere woud te genieten. De schrijfstijl van Johanna Mo is prettig, uitnodigend en leest zo vlot dat de tijd ongemerkt aan je voorbij gaat.
Het verhaal wordt zowel in het verleden (het verhaal van Mikael) en in het heden (o.a. het verhaal van Hanna en het onderzoek) en vanuit verschillende personages verteld. Wat ik zelf erg leuk vind is dat er ook ruimte is voor de privélevens van een aantal personages, die in sommige gevallen al een zaak op zich vormen. Hierdoor raak je niet alleen echt betrokken bij de karakters, maar wordt er ook een hoop extra spanning aan het verhaal toegevoegd.
Het donkere woud is geen ingewikkeld boek, maar kent wel veel ver-, en ontwikkelingen en maakt daardoor meer dan voldoende indruk. Ik kan dan ook niet wachten om te ontdekken wat er zich na de cliffhanger gaat afspelen.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
“Nu pas leek ze zich te beseffen dat ze Isak in gevaar bracht. Stel dat hem iets overkwam? Dat zou ze zichzelf nooit vergeven.” Johanna Mo
Ondertussen eist ook een nieuwe zaak haar aandacht op. In juni 1999 kwam de middelbare scholier Mikael niet thuis na een avond met vrienden. Als zijn skelet twintig jaar later wordt gevonden, rijst de vraag of ze nu nog sporen kunnen opdiepen die naar de dader wijzen. Zijn er voldoende bewijzen te vinden of tast Hanna op dat vlak bij beide zaken in het duister?
Het donkere woud van Johanna Mo is het spannende derde boek van de Eilandmoorden-reeks.
Ondanks dat dit pas het eerste boek was dat ik van Johanna Mo las, kon ik er makkelijk instappen en het verhaal goed volgen. Er was, behalve spijt dat ik deze serie niet eerder had ontdekt en het voornemen om de eerste twee delen alsnog te gaan lezen, geen enkele belemmering om van Het donkere woud te genieten. De schrijfstijl van Johanna Mo is prettig, uitnodigend en leest zo vlot dat de tijd ongemerkt aan je voorbij gaat.
Het verhaal wordt zowel in het verleden (het verhaal van Mikael) en in het heden (o.a. het verhaal van Hanna en het onderzoek) en vanuit verschillende personages verteld. Wat ik zelf erg leuk vind is dat er ook ruimte is voor de privélevens van een aantal personages, die in sommige gevallen al een zaak op zich vormen. Hierdoor raak je niet alleen echt betrokken bij de karakters, maar wordt er ook een hoop extra spanning aan het verhaal toegevoegd.
Het donkere woud is geen ingewikkeld boek, maar kent wel veel ver-, en ontwikkelingen en maakt daardoor meer dan voldoende indruk. Ik kan dan ook niet wachten om te ontdekken wat er zich na de cliffhanger gaat afspelen.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
1
Reageer op deze recensie
